Iðunn : nýr flokkur - 01.12.1929, Side 22

344
Dularfull fyrirbrigði í fornritum vorum.
IÐUNN
ekki brolt meðan menn sátu við eldana. Það virðist ekki
hafa verið annað en tiltölulega algengt ljósfyrirbrigði-
En á það var litið sem fyrirboða mikils manndauða,
enda virðist svo sem mannskæð sótt hafi komið upp á
heimilinu rétt á eftir.
Næst bar það til tíðinda að Fróðá, að sauðamaður
kom inn og var þá svo annarlegur, að menn héldu að
hann væri leikinn, þ. e. undir áhrifum frá illum verum.
Nokkuru síðar fanst hann dauður í rúmi sínu einn
morguninn. Eftir þetta fóru að gerast miklir reimleikar.
Eina nótt gekk maður, sem hét Þórir viðleggur, út
nauðsynja sinna. Þá verður hinn látni sauðamaður fyrit'
honum, varnar honum fyrst að komast inn aftur og þríf-
ur svo til hans og kastar honum. Þórir komst þá til
rúms síns, tekur sótt og andast bráðlega. Eftir þetta
fóru þeir að sjást saman að jafnaði, sauðamaður og
Þórir, og fólkið fer að verða mjög óttafult. Síðan deyr
hver eftir annan, þar til er sex voru látnir.
Þá var það um veturinn litlu fyrir jól, að Þóroddui'
bóndi fór út á nes með sjölta mann á báti til þess að
sækja skreið. Sama kvöldið gerist eitt af kynlegustu
fyrirbrigðunum. Þá kom selshöfuð upp úr eldslæðinu.
Eyrbyggja segir svo frá viðtökunum, er selurinn fékk:
»Heimakona ein kom fyrst fram ok sá þessi tíðendi;
hon tók þváttvifl, er lá í dyrunum, ok laust í höfuð
selnum; hann gekk upp við höggit ok gægðist upp a
ársalinn Þórgunnu. Þá gekk til húskarl ok barði selinn;
gekk hann upp við hvert högg, þar til er hann kom
upp yfir hreifana; þá féll húskarl í óvit; urðu þá alln"
óttafullir, þeir er við váru. Þá hljóp til sveinninn Kjartan,
ok tók upp mikla járndreps-sleggju ok laust í höfuð
selnum, ok varð þat högg mikit, en hann skók höfuðit
ok litaðist um; lét Kjartan þá fara hvárt at öðru, enn