Iðunn : nýr flokkur - 01.12.1929, Side 39

Mansöngur.
í brúnum augum brenna log,
sem brenna mig,
því syngja öldur út’ á vog:
— Ég elska þig.
Á vesturhimni vakir glóð,
en víkur senn, —
og nóttin er svo undurgóð
við unga menn.
í fólginn sjóð skal faðmlag hvert,
mitt fagra víf.
Og veiztu góða, að þú ert
mitt annað líf?
Nú hvílir ró um breiða bygð
og bylgjuslóð, —
og undir mánans silfursigð
ég syng þér ljóð.
Þau fljúga eins og fugl af grein
um farinn veg.
Og þú, sem ert svo ung og hrein
og yndisleg, —
þú titrar enn þá, ástin mín,
í örmum mér.
Ég teyga lífsins vona-vín
af vörum þér.
Já, guðavín úr lífsins lind
við lánsins torg.