Iðunn : nýr flokkur - 01.12.1929, Page 40

362
Mansöngur.
IÐUNN
Það hreinsar mig af hræsni og synd
og hrygð og sorg,
það Iyftir mér til himna hátt,
það helgar mig.
Og stjörnur hvísla úr allri átt:
— Ég elska þig.
Þú verður máske meira’ en kyst
við mánans eld
og stjörnublik um bláhvel yzt
hið bleika kveld.
En, hvað er að þér, ástin mín?
Þú er svo föl.
Hví loga ungu augun þín
af innri kvöl?
Ég les þar óskir, ótta, hrygð
og angurværð.
Ég óska heitt, að ástatrygð
sé eilíf stærð.
Ég bið til hans, sem hulið veit
hvert hjartans mál,
og ósk mín streymir ofsaheit
frá allri sál.
Við skulum vona, að lýsist leið
um lífsins hjarn,
og framtíð verði fagurheið,
mitt fagra barn.
Þú skelfur eins og blóm í blæ,
en brosir þó.
Og máninn hellir silfri um sæ
og signir snjó.
Böðvar frá Hnífsdal.