Iðunn : nýr flokkur - 01.12.1929, Qupperneq 70

392
Ungir rithöfundar.
ÍÐUNN
að eins dæmt eftir líkum, af samanburði við eiginn hug,
og er þó aldrei örugt, því að >svo er margt sinnið,
sem skinnið*, segir máltækið. Það verður aldrei sagt,
hvað er, heldur að eins rent grun í, hvað gæti verið.
Því er fáránlegt að undrast, »upp þó vaxi kvistir kyn-
legir« í lýsingum á sálarlífi skálda, eða hneykslast, þótt
fleira beri þar á góma en samkvæmt er siðferði hvers-
dagsborgaranna, er kvöldhúm hverfandi dags leikur
jafnan um. Lesandans er að njóta nýrra innsýna, hress-
ast og endurnærast í morgunlofti nýrrar og tímabærrar
andagiftar án þess að eitra fyrir sér ánægjuna með því
að gera sér rellu út af því, hvort blærinn muni ekki
fullsvalur einhverri visnandi sál, sem er á förum hvort
eð er. Sjálfra sín vegna skyldu því allir þeir, sem »Vef-
arinn* hefir ekki fallið í góðan jarðveg hjá, kasta gremi
sinni og lesa upp og læra betur — að lesa.
»Vefarinn« er síðasta bók Halldórs, sem á prent hefir
komið, en þegar þetta er ritað, eru fullbúnar til prent-
unar þrjár bækur eftir hann og koma væntanlega út
innan skamms. Þær eru »Fótatak manna«, er mun vera
safn af smásögum, »Hermiljóð«, ýmis kvæði, er kveðin
munu meðal annars til þess að sýna ungum skáldum,
líkt og Snorri segir, er gírnast að leggja stund á skáld-
skaparíþrótt, hvaða hugmyndir, orðtök og form eru full'
notuð og ekki til frambúðar, og svo »Alþýðubókin«, þar
sem höfundurinn opnar alþýðustétt íslendinga nýjar út-
sýnir yfir þau vandamál, er varða hana mestu í nútíð
og nálægri framtíð. Halldór hefir eins og aðrir meir'
háttar rithöfundar, sem hafa sett sér hærra og sjálfstæð'
ara mark en daður við kaupgetu lesenda og pynSlu
efnaðra bókmentavina, við það að leggjast dýpra í hugsun
með auknum þroska aðhylst málstað alþýðustéttarinnar,
jafnaðarstefnuna, og gerst ótrauður byltingarsinni í hugsun-