Iðunn : nýr flokkur - 01.12.1929, Síða 91

IÐUNN
Nýjar bækur.
413
Verður því og ekki neitað, að hún er meir en sæmileg
— að vöxtum. Oðru eins syndaflóði af ljóðum hefir trauðla
verið steypt yfir þjóðina fyr á einu hausti. Ljóðabæk-
urnar munu verða eigi færri en þrettán, ef alt er talið,
sumar aðeins óútkomnar, er þetta er skrifað.
Um gæði þessarar miklu uppskeru verða skoðanirnar
ef til vill skiftari. Grunur leikur mér á, að það verði
mál margra, að sumar þessara ljóðabóka væru betur
geymdar í skrifborðsskúffum höfundanna en í hillum
bóksalanna, þar sem þær safna ryki og verða jafnvel til
þess að vekja ótrú og leiða lesandi manna á öllu, sem
ljóðagerð heitir. En ekki tjáir um það að fást. Prentfrelsi
er í lög leitt í þessu landi — sem betur fer.
Af skáldsögum hefir ekki verið slík of-framleiðsla í ár
eins og í ljóðagerðinni. Og skáldsögurnar eru líka jafn-
ari að gæðum. Flest af því, sem út hefir komið á árinu
í þeirri grein, er þannig vaxið, að íslenzkum bókmentum
er fengur í — heldur en hitt.
Stærsta og veigamesta skáldsagan er »Saga af Bróður
Vlfing* eftir Friðrik Ásmundsson Brekkan. Saga þessi
er upphaflega rituð á dönsku og heitir þar Ulveungernes
Broder. Nú er hún komin út á íslenzku, endursamin af
höf. og nokkuð aukin. Þetta er söguleg skáldsaga, frá
víkingaöldinni, bygð á frásögn Njálu um Brjánsbardaga
og tildrög hans. Hina stuttu frásögn um Bróður víking
hefir höf. gripið og gert sér að yrkisefni. Hann hefir
lifað sig inn í örlög þessa manns og látið sig dreyma
þann lífsferil, frá vöggu til grafar, sem gaf að útkomu
þau endalok, er Njála segir frá.
Bróðir er sonur norræns víkings og írskrar konu, en
elst upp hjá kristnum einsetumanni. Þegar frá upphafi
er eðli hans tvíþætt og,tvískift: annars vegar norrænt
harðlyndi og dáðaþrek Ásadýrkandans, hins vegar írskt
draumlyndi, ólgandi og ástríðuþrungið. Bróðir kemur í
klaustur og gerist ofstækisfullur meinlætamaður og boðari
kristins siðs. í þeim erindum kemur hann til hirðar Olafs
konungs Kvarans i Dýflinni. Þar mætir hann örlögum
sínum í líki Kormlaðar (Gormflaith) drotningar, sem er
allra kvenna fegurst. Þau gefa sig hvort öðru á vald, og