Kirkjuritið - 01.04.1944, Síða 13

KirkjuritiS.
Sjá, liðið er á nóttina.
Nokkur orð um ástand og horfur í trúmálum.
I.
Trú og' siðgæði eru bundin saman órjúfandi böndiun
þannig, að orsakirnar fyrir því, sem maðurinn gerir eða
lætur ógert, liggja að verulegu levti í hinni dýpri trúar-
sannfæringu lians um eðli og tilgang lífsins.
Að því leyti, sem maðurinn lætur stjórnast af erfða-
bvötum sinum, er liann ekki orðinn sigraður al' trúnni.
Hann er óumskorinn í aiullegum skilningi, eða á valdi
boldsins, eins og Páll postuli myndi bafa orðað það.
Hetta ber þó ekki að taka í gersamlega einstrengingsleg-
iun skilningi. Erfðabvatirnar eru ekki endilega illar eða
syndsamlegar i eiginlegri merkingu þess orðs. Þær til-
beyra aðeins binu líkamlega lifi og eru á vissu skeiði
dýralifsins nauðsynlegur þáttur i sköpun þess og við-
baldi. En það er af því, að maðurinn er skapaður til
eilifs lífs og æðra liinu tímanlega, sem honum liafa
verið selt æðri lögmál en bin líkamlegu einvörðungu,
lögmál, sem setja bvatalifinu skorður, eða virðast jafn-
yel stundum standa öfugu hlutfalli við það. Þetta eru
lögmál trúarinnar. Og maðurinn er frelsaður eða encl-
ui'fæddur að því leyli, sem liann hefir öðla/t skilning
é þeim, og er farinn að lifa eftir þeim. A þann hátt get-
lu’ maðurinn bafizl upp úr dýraríkinu og inn í ríki bins
elskaða sonar. Á þann bátt öðlast bann eihft líf.
II.
En þó að skilningurinn á þessu komi stundum eins
°S í leiftri, kennir siðaþroskinn ekki adið um leið. Hið