Kirkjuritið - 01.10.1972, Blaðsíða 12

an áratug, öll œskuár sín. Það starf
var mikill skóli og stundum býsna
harður unglingi. Meðal annars þurfti
að selja límonaði og ýmsa drykki,
og voru margir viðskiptavinir þorst-
látir. I Unuhúsi átti Jóhannes einnig
heima um skeið og átti þaðan minn-
ingar.
Annað nám stundaði Jóhannes þó
á þessum árum, og varð það honum
miklu farsœlla. Hann gerðist lœri-
sveinn Brynjólfs Þorlákssonar, organ-
ista dómkirkjunnar, sem þá var lœrð-
astur manna hérlendis í organslœtti.
En brátt kom þar, að kennarinn taldi
sig ekki geta menntað lœrisveininn
frekar. Var þá aðeins tveggja kosta
völ: Að fara utan eða láta staðar
numið. Var fyrri kosturinn raunar
enginn kostur, því að lœrisveinninn
mun hvorki hafa haft efni né einurð
til slíkra stórrœða. Varð því þar við
að sitja.
Sumarið 1906 fluttust þau séra
Eiríkur Stefánsson og frú Sigurlaug,
systir Jóhannesar, að Torfastöðum.
Skömmu síðar, líklega um haustið
1906, var Jóhannes ráðinn farkenn-
ari í Biskupstungur. Mun hvort
tveggja hafa verið, að þau hjón vildu
styðja að framförum í sveitinni og
hrífa Jóhannes úr solli heimsmanna
og gleðimanna í Reykjavík. Hann var
barnslegur í lund, nœmur, örgeðja
og glaðsinna, glœsimenni í sjón, og
var honum því hœttara en mörgum
öðrum. Eystra varð hann brátt dáður
sakir kunnáttu sinnar og þeirrar söng-
gleði, sem hvarvetna fylgdi honum.
Ekki spillti heldur, að hann var talinn
hestfœr í bezta lagi. Var bezta
skemmtun að heyra hann segja frá
Jóhannes Erlendsson á Torfastöðum.
ferðalögum sínum og kynnum af At'
nesingum á þessum árum.
Er hann hafði aukið hróður sinn
með tónlistarkennslu í uppsveituff1
Árnessýslu um sinn, lá leið hans
austur í Rangárvallasýslu til kennslu
í hljóðfœraleik þar. En skammt var
þá þess að blða, að heilsan bilaði-
Árið 1912 veiktist hann af sjúkdómk
sem fjötraði hann á sjúkrahúsi í Þrlu
ár. Það varð hið stœrsta áfall í
hans. Varð hann aldrei samur mað
ur eftir. Er af sjúkrahúsinu kom, barst
hann þó aftur austur 1 Rangárvalla'
sýslu, var þar víða við ýmis stoý
um skeið, en lengst var hann Þ°
að Efra-Hvoli I þjónustu Landssíman5
og sýslumanns Rangœinga. Á þe,n1
árum var það eitt sinn, að hann
setti upp tvœr krónur fyrir að spila
við jarðarför, sem hreppssjóður kost
aði. Hreppsstjóri vildi hins vegar ekk1
borga nema eina, og varð Jóhanne5
202