Kirkjuritið - 01.10.1972, Blaðsíða 71

að ,
villur
Enn á ný hefur síra Sigurður ráðist
1 t’ákartúgáfu — og þökk sé honum.
bókin kynning á messusöng, forn-
Urn og nýjum, og skiptist hún í tvo
^ata. Fyrri hluti hennar hefur að
9eVma hina sungnu ordínaríum-liði
^ssunnar. Sá síðari heila messu
^ð texta úr messubókinni frá 1961,
®n söngurinn er eftir síra Hauk Á-
Sástsson á Hofi í Vopnafirði (er. H.
^9- cand. theol .). Henni fylgja örfá
°rrnálsorð eftir síra Hauk, sem skýra
fulls hvað þar er á seyði. Verk
Slra Hauks er allra góðra gjalda vert
°9 vitnar um lifandi tilbeiðslu. En
andritið hefði betur mátt vanda, því
nn í það hafa lœðst meinlegar
1 sem ég tíunda ekki. Af þeim
Qstceðum einum, hve hin síðari mess-
an er að stíl og bókargerð ólík hinni
^rrh þá hefði ég heldur kosið að
^ bana sérprentaða í hendur. E n
j r°tt n i til dýrðar er okkur
en9inn I hendur þessi síðari hluti
Urnrceddrar bókar — o g þ a ð
b|ifu r.
, fyrri hluta bókarinnar kemur ei-
^ ln inn í tímann. Myndskreyting
er,nar og handrit nótna og texta
g eftir listaklerkinn í Laufási, síra
^°lla þ Gústavsson, og ber hvort
e9gja vott um innlifun hans í við-
^angsefnið og listrœnt handbragð.
ff"1 ó bókinni má sjá, er síra Bolli
1 neinn byrjandi lengur í því að
gf,ra ar garði Iíturgiskar bœkur (sbr.
I Uaentamessa og Te Deum). Fáir
Bolþ01" ia^n vei 9ert °9 s'ra
1 ná — og enginn betur.
fQl|extaþýðingar síra Sigurðar sjálfs
a mér vel I geð. Islenzkan á
nilega sitt helgimál, og því gleym-
Síra SigurSur Pálsson, vígslubiskup.

261