Kirkjuritið - 01.10.1972, Blaðsíða 86

trúna. Þó fylgir þessu mikil hœtta,
því að stjórnendur leggja mikið upp
úr þessum helgisiðum og ytri verk-
um, því miður, eins og það vœru
hin réttu verk, en vanrcekja að benda
ó trúna, sem þeir œttu alltaf að
kenna meðfram, alveg eins og góð
móðir gefur barni aðra fœðu með-
fram mjólkinni, þangað til barnið
getur sjólft etið megnu fœðuna.
15. Vegna þess að vér erum ekki
allir jafnir, verðum vér að þola þessa
menn og bera með þeim byrðarnar
og fyrirlíta þó ekki, heldur frœða
þó um réttan veg trúarinnar. Þannig
kennir Póll í Róm. 14: „Takið að
yður hina trúarveiku." Það gjörði
hann og sjólfur: „Ég hef verið þeim,
sem eru undir lögmólinu, eins og só,
sem er undir lögmólinu, enda þótt
ég sjólfur sé ekki undir lögmólinu."
(I. Kor. 9,20). Og Kristur rœddi við
Pétur, þegar hann ótti að gjalda
skattpeninginn, hvort konungsbörnin
yrðu að gjalda konunginum skatt
eða aðeins aðrir. Pétur svaraði: „Að-
eins aðrir." Þó mœlti Kristur: „Þó
eru synirnir frjólsir. En til þess að
vér hneykslum þó ekki, þó far til
vatnsins og renn úr öngli og tak
fyrsta fiskinn, sem upp kemur, og
er þú opnar munn hans, muntu finna
stater. Tak hann og greið þeim fyrir
mi9 og þig." (Matt. 17).
Hér sjóum vér, að kristnum manni
eru allir hlutir hreinir vegna trúar
sinnar og að hann umber heldur það,
sem hann er ekki skyldurtil að halda,
meðan þeir trúa ekki. En það gjörir
hann af frjólsum vilja, því að hann
er viss um, að Guð hafi velþóknun
ó því, og gjörir það gjarna, tekur
276
það eins og annað frjólst verk, sem
býðst ón þess að hann velji það,
því að hann girnist ekki og leitar
ekki eftir meiru en að þóknast Guði
með trú sinni.
Vér höfum tekið oss fyrir hendur
í rœðu þessari að lœra, hvaða verk
séu réttmœt og góð, og rœðum nu
um œðsta verkið. Því er Ijóst,
vér erum ekki að rœða um annan,
þriðja eða fjórða manninn, heldur
hinn fyrsta. Honum eiga allir hinit
að verða líkir, og só fyrsti þol'r
þó og frœðir á meðan. Því ber ekki
að fyrirlíta þessa trúarveiku menn,
sem mundu gjarna vilja gjöra gott
og lœra betra og geta þó ekki skil'3
það, þótt þeir séu með þessa helg'"
siði og haldi dauðahaldi í þá, eins
og örvœnt vœri um þá, heldur leggia
sökina á hina ómenntuðu, blindu
meistara þeirra, sem kenna þeirn
aldrei trúna, en hafa leitt þá svono
djúpt ; verkin. Og skal leiða Þa
mjúklega og gœtilega út úr því aft°r
til trúarinnar, eins og farið er me^
sjúkling, og lofa þeim að halda 1
nokkur verk vegna samvizku sinn°r
enn um stund og vinna þau einS
og þau vceru nauðsynleg til sáIu-
hjálpar, þangað til þeir skilja trún°
rétt, til þess að veikar samvizku'
þeirra bresti ekki sundur og œðdst
og haldi hvorki trú né verkum, e
vér œtlum að hrífa þá út svo fHott'
En hina harðúðugu, sem eru forhert'r
í verkunum, hirða ekki um það, serTI
sagt er um trúna, og berjast ge9n
því, skal láta fara leiðar sinnar, sV°
að blindur leiði blindan, eins °9
Kristur gjörði og kenndi.
16. En ef þú nú segir: Hverni^