Kirkjuritið - 01.10.1972, Blaðsíða 70

Fagur er hann. En sá ilmur, sem
fylgir honum af himni." Ég lýsti
presti, sem var orðinn nœrri vitskertur
af kvölum og var neyddur til að
helga saur og þvag úr mönnum og
bera fram sem sakramenti fyrir
kristna menn. Þetta átti sér stað í
fangelsinu í Pitesti í Rúmeníu. Ég
spurði prestinn, hvers vegna hann
hefði ekki heldur kosið að deyja en
taka þátt í þessu lastmœli. Hann
svaraði: „Dœmdu mig ekki. Ég er
búinn að þjást meir en Kristur." Lýs-
ingar Biblíunnar og Inferno hjá Dante
jafnast ekki á við pyntingarnar í
fangelsum kommúnista.
Þetta er ekki nema lítill hluti af
því, sem átti sér stað einn sunnudag
og marga aðra sunnudaga í fang-
elsinu í Pitesti.' Öðru er ekki einu
sinni unnt að skýra frá. Hjarta mitt
mundi gefast upp, œtti ég að segja
frá því aftur og aftur. Það er of
hrœðilegt og ósœmilegt til að fœra
það í letur. Þetta er það, sem brœður
yðar í Kristi gengu í gegnum og
gera enn."
Hér skal látið staðar numið. Þetta
veitir mönnum innsýn í grimmd guð-
leysisins, miskunnarleysi og ómann-
úðlega lífsháttu. Þessar frásagnir eru
okkur örugg vitneskja, sem geymast
œtti.
Það er þakkarvert að slík bók hefir
verið gefin út, þótt hún lýsi slíkum
ósköpum, en höfundur hennar er ekki
bitur. Áhugamál hans er, að fagn-
aðarerindið um Jesú Krist fái einnig
fótfestu meðal þeirra, sem eru með
sanni þjáðir menn, kommúnistarnir
stjá|fir. — A.J.
MESSUBÓK:
MESSUSÖNGUR FORN OG NÝR
Síra Sigurður Pálsson hefir fellt hin
fornu lög að textanum.
Snemma þessa árs kom út ný messu-
bók að frumkvœði og fyrir atbeina
vígslubiskups Skálholts, sira Sigurðo1'
Pálssonar á Selfossi. Ég œtla nner
ekki að gera hér neina verulega ut'
tekt á þessari bók, aðeins að vekja
á henni athygli, sem hún verðskuldar
vel.
Síra Sigurður vígslubiskup er kunn
ur „elskhugi" heilagrar lítúrgíu °9
frumkvöðull að því að kynna íslenzkn
kristni þann dýra og fagra arf, sern
hún — og reyndar kristnin öll
á í klassiskri tilbeiðslu kirkjunnan
jafnt í tali sem í tónum. Þetta ti
Itceki
hans hefur reyndar hlotið misjafna
dóma, en versta frá þeim, sem minn
þekkja og kunna í líturgiskum e n
um. Fer þar, sem oftar, að ,/van,
vizkan er fóstra fordómanna". ^n
þeim efnum sem öðrum verða menn
að fá að mœla í samhljóðan vl
siðsemi sína, vit og þekkingu.
Margf
* *
af því, sem á vettvangi var skn ^
og skrafað um messubók síra Sigu
ar frá 1961, bar raunar vott um +a
markaða háttvísi, takmarkaða þe
ingu — svo maður ekki segi vCin
þekkingu — og takmarkaða tru
eða öllu heldur hjátrú. Þó var ^
á ferðinni timamótaverk í líturgis
bókmenntum íslendinga og 1
kirkjusögulegur atburður, e,í!i.a.
sögulegur atburður í íslenzkri ^
gerð, en prentun þeirrar bókar
frágangur ber vott um það.
260