Kirkjuritið - 01.10.1972, Blaðsíða 80

er sett Róm. 8 fyrir II. Kor. 3,17). Því
að trúin verður ekki bundin við neitt
verk, eins og hún lœtur ekki svipta
sig neinu verki, heldur eins og fyrsti
Sálmur segir: ,,Ber ávöxt sinn á rétt-
um tíma," þ.e. eftir ástœðum.
6. Það getum vér séð af grófu
holdlegu dœmi: Þegar maður eða
kona býst við elsku eða hylli hins
og trúir því fastlega, — hver kennir
honum þá, hvernig hann skuli hegða
sér, hvað hann skuli g|öra, láta ó-
gjört, segja, þegja um og hugsa.?
Traustið eitt kennir honum það allt,
og meir, ef þörf er. Þá gjörir hann
engan greinarmun á verkum. Hann
vinnur hið mikla, langa og marga
jafn fúslega og hið smáa, stutta og
fáa og öfugt og auk þess með glöðu,
friðsömu, öruggu hjarta og er alfrjáls
maður. En leiki vafi á, þá leitar hann
hins bezta; þá fer hann að gjöra
sér í hugarlund mismun á verkum,
hvernig hann geti öðlazt hylli, og
er auk þess þungt um hjartað og
harla ófús og er sem bundinn, ör-
vœntingu nœr, og verður oft að kjána
við það.
Kristinn maður, sem lifir í þessu
trausti til Guðs, veit sömuleiðis allt,
treystir sér til alls, sem gjöra þarf,
og gjörir það allt glaður og frjáls,
ekki til að safna verðskuldun og góð-
um verkum, heldur af því að honum
er gleði að því að þóknast Guði
með þessum hœtti. Hann þjónar Guði
án launa, ánœgður með, að Guð
hefur þóknun á því. Sá, sem á hinn
bóginn er ekki sameinaður Guði eða
efar það, hann tekur til, leitar og
hyggur að, hvernig hann eigi að
gjöra nóg og hafa áhrif á Guð með
mörgum verkum. Hann hleypur af
stað til St. Jakobs, til Rómaborgar,
biður Birgittubœnar, hitt og þetta,
fastar þennan og hinn daginn, skrift-
ar hér og skriftar þar, spyr þennan
og hinn og finnur þó ekki hvíld,
gjörir það allt með mikilli mœðu,
örvœntingu og ólyst hjarta síns, eins
og Ritningin nefnir líka slík góð
verk á hebresku: aven amal, á voru
máli: mœða og strit. Auk þess eru
það ekki góð verk, og öll til einskis-
Margir hafa misst vitið við það °g
lent í alls konar eymd og kvíða-
Um þá stendur í Speki Salómons:
,,Vér erum orðnir þreyttir á hinum
ranga vegi og höfum farið erfiða,
skaðlega vegi, en veg Guðs höfum
vér ekki þekkt, og sól réttlœtisins
hefur ekki komið upp."
7. f verkunum er trúin enn l'Þ'
og veik. Spyrjum enn, þegar þeim
gengur illa að líkamanum, eigunn
mannorði, vinum eða hverju, sem
þeir hafa, hvort þeir trúi þá einnig<
að Guð hafi þóknun á þeim °9
sendi þeim þrautir og mótlœti 1
smáu og stóru af náð. Hér er list
treysta Guði, sem sýnir reiði sina
eftir öllum vorum skilningi og skyn
semd, og vœnta betra af honum en
sýnist. Hér er hann hulinn eins °9
brúðurin segir í Ljóðaljóðunum 2-
„Hann stendur bakvið húsvegg'nn'
horfir inn um gluggann." f því felst'
að bakvið þjáningarnar, sem v^ia
skilja oss frá honum eins og veggn|'
já, múr, stendur hann falinn og hor
þó á mig og yfirgefur mig ekki.
að hann stendur reiðubúinn að hjáIPa
í náð og lœtur sjá sig gegnurn
glugga óljósrar trúar, samanber Jeí
270