Prestafélagsritið - 01.01.1919, Blaðsíða 105

Altarissakramentið og notkun þess. 101
sögn og umsjón þeirra manna, sem einatt ekki hafa skyn eða
þroska til þess að greina sundur verulegt og óverulegt, en
ganga jafnríkt eftir að alt það sé lært sem í kverinu stendur.
Ef vér nú spyrjum eftir því hvert sé eðli kvöldmáltíð-
arinnar, eða hvað Jesús Kristur hefir meint með þvi að
skipa svo fyrir, að hún skuli um hönd höfð meðal ját-
enda sinna, þá sé ég ekki, að um annað svar sé að gera,
en að það er til þess að hún sé minningarmáltíð. Mér er
það óskiljanlegt, hvernig menn af orðum Jesú geta leitt
katólska skilninginn, og þó sýnist mér lúterski skilning-
urinn vera enn þá fjær sanni. Og sízt af öllu get ég skilið,
að mönnum skuli hafa fundist, að sakramentið sjálftværi
einnig dregið niður á við með þessum skilningi. Því að
hvað þýðir það að minnast einhvers? Það er að maður
sjái þann, sem maður minnist, fyrir sér, lifi upp aftur þau
áhrif, sem maður hefir orðið fyrir af honum, sé með hon-
um í anda, þrátt fyrir alla fjarlægð í tíma og rúmi. Mað-
ur minnist margra manna, sumra til eftirbreytni, annara
til viðvörunar, og í hvora átt sem minningin svo gengur,
getur hún haft víðtæk og mótandi áhrif á líf manns. En
þess nær sem maður hefir staðið þeim, sem maður minn-
ist, þess ljósari og kærari verður minningin, og þess kær-
ari sem minningin verður um einhvern ástvin, þess ein-
lægari verður viljinn og viðleitnin til að líkjast honum.
Og þegar maður minnist Jesú Krists, þá verður það sú
minning, sem stendur himinhátt yfir öllum öðrum, þar
sjáum vér alt til eftirbreytni, ekkert til viðvörunar, þar
sjáum vér það uppmálað, hvað maðurinn getur náð langt,
°g hvað hún þýðir áminning hans um að vera fullkomn-
ir eins og faðirinn á himnum er fullkominn. Geti minn-
ingin um hann orðið lifandi, þá er öllu borgið, þá skap-
ast og styrkjist samfélagið við hann, þá skapast og
styrkist viljinn og viðleitnin til að líkjast honum. Og
enginn skilningur getur legið beinna við á kvöldmál-
tíðinni en sá, að hún sé hjálparmeðal til þess að halda
minningunni um frelsarann. lifandi og vakandi, og þá sér-