Lítið ungsmannsgaman - 01.02.1852, Qupperneq 51

51
dult með sem þeim sje í'ramast unnt; þar að
auki lagði hann ríkt á við þá, að ljúka ekki
körftinni upp, livað sem þeir heyrðu eða sæu.
Lærisveinarnir gjöröu eins og fyrir þá var
lagt; þeir gengu þangað sem hann sagði þeim,
og lituðust um eptir þvi, sem fyrir þeim haföi
verið lýst.
Svo vildi til að maður nokkur var á ferð þetta
sama kveld meðfram íljótinu; liann sjer körf-
una á íloti og Ijósið, og vill forvitnast um hvað
þaö sje. Hann dregur körfuna að landi með
tilhjálp þjóns síns, áður en hana bar þar að,
sem lærisveinar munksins biðu. Maðurinn ojm-
ar hana þegar, og veit ekki hvað liann á af
sjer að gjöra fyrir fögnuði, er liann sjer hina
I'ríðu mey. Hann leiddi hana þegar heim
til sin, því hann bjó þar skamt frá. jiar sagði
stúlkan honum upp alla sögu, og ásetti liann
sjer þá að hefna á hræsnaramnn. Hann átti
grimman og ljótan apakött, sem hann þá Ijet
í körfuna í stað stúlkunnar; siðan setti hann
liana út á íljótið þar sem hún hafði áður verið.
Lærisveinar munksins biðu allt af á sömu
stöðvum, unzþeirsáu að karfan kom syndandi;
þeir náðu henni og báru hana óáhrærða heiin til
4*