Eimreiðin - 01.01.1931, Side 118

98
MÆRIN FRÁ ORLEANS
eimreiðiM
Evrópu. Sumir álilu ]eanne einhverja djöfulsdrós, en aðrir héldu
hana engil sendan af guði. Menn komu um óravegu til þess
að sjá hana. Sjúklingar voru bornir til hennar, því það var
haldið, ef hún blessaði þá, að þeir óðara myndu rísa heilir úr
rekkju. Meira að segja héldu menn, að hún gæti vakið upp
frá dauðum. Hún leið mikið fyrir þessa heimskulegu og hjá-
kátlegu tilbeiðslu, og margir fóru frá henni sárir yfir von-
brigðum þeim, sem þeir urðu fyrir. Nú var næsta takmark
hennar að flytja konung og krýna hann í Reims. En nú
mætti hún enn mótspyrnu hjá hirðklerkunum og hershöfð-
ingjum konungs. Kirkjunnar þjónar vildu miklu heldur krýna
Englandskonung, sem var barn að aldri, þar sem Hinrik 5.
hafði dáið fyrir skömmu, til konungs á Frakklandi. Og hers-
höfðingjunum fanst það vera að flana fram í rauðan dauðann,
að flytja konung til Reims, þar sem land alt væri fult af
fjendum. En nú var aftur þjóðhyllin með Jeanne d'Arc, og
hvorki höfðingjar né klerkar sáu sér fært að rísa gegn henni-
Nú var haldið til Reims. Á leiðinni mættu þeir enskum her.
Grimmileg orusta hófst, en með ]eanne í broddi fylkingar
ruddu Frakkar sér fram til sigurs. Þetta opnaði þeim leiðina
til Reims. En ]eanne d'Arc grét yfir því, hvað margir
særðust og féllu, og steig af baki til þess að svala þeim særðu
og lina þrautir þeirra, án þess að spyrja um, hvort þeir væru
vinir eða óvinir. Þann 17. júlí var Karl 7. krýndur í Reims, >
hinni miklu og mikilfenglegu dómkirkju, eftir krýningarsiðuni
frönsku konunganna. Mærin frá Orleans lagði sjálf kórónuna f
höfuð konungsins, og lýðurinn laust upp miklu fagnaðarópi-
Allir störðu á hana og létu hrífast. Nú var hún heiðruð og
viðurkend af öllum. Nú var vegur hennar mestur. Allir lúta
henni sem frelsara Frakklands. Hún var tignuð og tilbeðiu-
Fátæka bóndastúlkan var orðin voldugust allra á Frakklandi-
Æfintýrið var orðið að veruleika. Nú hefjast ný tímamót >
sögu Frakklands. Þegar Frakkar sáu, að þeim fór að ganga
betur, óx kjarkur beirra, áræði og metnaður. Þeir sáu
frelsið er eitt af dýrðarhnossum mannkynsins, til þess að halda
því, yrðu þeir að láta líf og eignir í sölurnar. Þjóðernistilfinn-
ing þeirra fer að þróast. Það fer að verða skiljanlegt, hvers-
vegna ]eanne d'Arc gengur svona vel. Hún slær á þjóðernis-
og trúartilfinninga-strengi mannlegrar sálar. Það er hennaf
tæki til þess að sameina alla Frakka gegn Englendingum-
Þeim fer að ganga betur og betur, og loks halda Englend'
ingar aðeins eftir lítilli sneið af Frakklandi. Þegar ]eanne
d'Arc hafði hrundið Englendingum af höndum sér og krýul
konunginn í Reims, þá fanst henni sem ætlunarverki sím*
væri Iokið. Vildi hún þá fara heim til foreldra sinna eftir ve*