Eimreiðin - 01.07.1955, Side 84

HIMNESK AST.
SMÁSAGA
eftir Svein Bergsveinsson.
Af hverju ég horfi svona á ská út í bláinn? Ég er að hugsa 11111
himneska ást. Þú glottir út í annað munnvikið. Þú heldur,
að
jafn forhertur efnishyggjumaður eins og ég þekki ekkert Þ
himneskrar ástar. Ég skal þá sanna þér hið gagnstæða. Ég 'ie
legið veikur af himneskri ást. Ég mældi mig ekki, en —. Það va’
fyrir tíu árum i einu af þorpum þessa lands eða öllu heldur kaup
túni. En tíguleg var hún, gekk á milli húsaraðanna, þar sel11
kallaðar eru götur i reglulegum kauptúnum. Ég sá engan heuu
ar líka og hef ekki séð síðan. Klassísk í andlitsfalli. Hefði Thoi
valdsen heitinn rekizt á hana á sinum tíma, þá hefðum við
einni venusarlíkneskjunni fleira. Þrýstin um brjóst og mjaðm11-
eins og ég vil nú einu sinni, að þær séu. Og svo fæturnir, dro
inn minn dýri. Það kemur enn þá vatn í munninn á mér V1
tilhugsunina, og þó er ég engin mannæta. Ég veit, að fólk kallar
þá tegund fóta stoðir. Það er ekki rétta orðið. Kálfarnir gildvavl1
ir, nokkuð flatir um miðju, og svo kom eilítill, þó sýnilegur
líðandi niður að ökklanum. Eins og skíðabrekka byrjenda. Það e^
þessi mýkt í línunum, sem ég gat aldrei staðizt. 1 því saniba1'
get ég sagt þér það, að ég hef alltaf haft óbeit á kúbisma og 0
um skörpum formum, ekki sizt ef. þau birtast í fótleggj1111'^
kvenfólki. Ég hef séð fótleggi eins og hnúðóttar gulrófur '
sleppum því. ^ , , , , Mér
Þannig leið hún áfram, traustum fótum í tígulegri ro.
fannst öll vinna hljóta að stanza í þorpinu, þegar hún gekk Þ
hjá. Að minnsta kosti lagði ég niður vinnu á meðan og stöðva
með því stundum fimm eða tíu kalla aðra. <
Þú veizt líklega ekki, hvernig maður kynnist ungri stúlk11
þorpi? Það er ekki svo einfalt mál. Það er ekki þetta venjule$
að fara á kaffihús eða dansleik eða kynnast kunningjafólki be
A