Eimreiðin - 01.07.1955, Blaðsíða 86

230
HIMNESK ÁST
eimreiðin
bezti tíminn var eftif. Ég er enginn næturgaufari. En að sjá her-
fangið ganga þannig úr greipum mér, það sætti ég mig ekki við-
Og hvað gerir maður í slíkum kringumstæðum? Ég fyrir núh
leyti kaus heldur að komast fyrír hinar eiginlegu orsakir þessa
jómfrúlifnaðar en leggjast upp í rúm og yrkja ódauðleg ástai'
ljóð. Og þá gróf ég þetta upp: Faðir hennar, sem hún bjó hja?
var trésmiður, smíðaði aðallega húsgögn, en lét þó ekki tækif®11
til húsasmíða ganga sér úr greipum, ef því var að skipta. Nokku'ð
þóttu þau hús þó rök, sem hann hafði lagt hönd að. En hvað sem
því öllu líður, þá hafði dóttirin — og það var mest um vert
tekizt bærilega. Það stendur kannske eitthvað í sambandi viá
hina fornu lífsspeki, að sumum mönnum er bezt gefið allt þa^
sem þeim er ósjálfrátt. Móðirin var dáin fyrir nokkrum árum
úr berklaveiki. Já, ég hafði lesið nægilega mikið af leynilögregh1'
sögum til að kunna að viða að mér hinum nákvæmustu heinr
ildum. Hvert smáatriði getur haft sína þýðingu. Sonurínn, bróðu
Dúddu, já hún hét Dúdda eða Geirþrúður fullu nafni, kölluð
Dúdda, bjó á kvistinum, sem vissi út að götunni. Svo var þar liha
leigjandi, söngkennari nokkur, Jón Magnússon að nafni, eða sV°
gat að minnsta kosti að lesa með stórum stöfum á hvítuni ávöl'
um postulínsskildi á hurðinni. Aldrei sást þó neinn nemauái
ganga út eða inn um þær dyr, það ég vissi. Svo var þar virm11'
kona með ráðskonutitli. Hefurðu annars tekið eftir því, að þaC
er miklu auðveldara að ná í vinnukonur, ef maður auglýsa
eftir ráðskonu? Þetta var miðaldra kona, hafði einu sinni veia
ljóshærð, freknótt. Gekk að verkum sínum með jafnaðargeð1-
augljóslega óvitandi um það, hvílíkur dýrgripur var geymdi11
innan þeirra sömu veggja. Þetta voru alltsaman athuganir a
staðreyndum, og ég skal játa, að sumt sökkti ég mér niður í at
hugananna vegna, þegar út í það var komið. Orsakirnar ollu mel
alltaf stöðugum heilabrotum. Var hún svona kvöldsvæf?
kannske náttblind? Það var farið að halla sumri. Kannske val
hún trúlofuð. Sjáðu til, svona geta verið margir möguleikar
sambandi við hvern einstakan hlut. Og engir réttir, það frétÞ
ég síðar.
Ég vil ekki ábyrgjast það, að ég hefði nokkurn tíma konh^
í færí við hana, ef forsjónin hefði ekki rétt mér — og ég le)
mér að segja okkur — hjálparhönd á óvæntan hátt. Ég skal jata