Eimreiðin


Eimreiðin - 01.07.1955, Blaðsíða 88

Eimreiðin - 01.07.1955, Blaðsíða 88
232 HIMNESK ÁST eimreið11* stundum, sérðu. Það getur líka gripið mann, skal ég segja þer’ einhvers konar leiði eða þróttleysistilfinning, þegar svona ber undir, og mann langar helzt til að gefa allt upp á bátinn, launt' ast í burtu og þakka sínum sæla fyrir að hafa ekki fallið í freistni- Nei, köld skynsemin verður oft að taka í taumana, ef maður ætlar að hlýða rödd náttúrunnar í brjósti sér. Það margborga1 sig. Enda leið ekki á löngu, áður en þrengingaralda leið um hop- inn, líklega af völdum aðvífandi áhorfenda. Plássið var svo lít$ þarna á milli húsanna. Og hún þrýstist upp að mér. Ég vildi ge^a gull og silfur fyrir aðra eins stund nú. Okkur varð litið hvort a annað, og við brostum í framan. Og þá var það búið. Við gat' um ekki látið þar við sitja. Þá varð mér að orði eitthvað til svona- „Eitthvað gengur nú á.“ Og svar hennar var á þá leið, að nug minnir: „Það er aldrei troðningurinn í fólkinu.“ Hún hljóp ekk1 á sig, sérðu, kom ekki upp um sig, stúlkan, í fyrstu lotu, en sl° heldur ekki undan. Og á þessum grundvelli hófum við samtal okkar. Ég leit ekki út á sjóinn meira. Ég held, að annar piltanna hafi drukknað. Nema við smáþokuðumst út úr hópnum og geng' um kauptúnið á enda, þar sást auðvitað ekki nokkur hræða, °g hófum þegar að rifja upp helztu æviatriðin hvort fyrir öðru- Ég segi nú fyrir mina parta, það hefur alltaf reynzt öruggasta leiðin til að koma mér á skriðið. Við gengum inn fyrir þorpið. Þar eru smátangar eða klif, sera skerast út í fjörðinn, eins og stendur í landafræðinni minni. V1 settumst þar í skjól við klappimar. Frá minni hálfu voru 0 þessi umsvif aðeins hugsuð sem inngangur að langri kynningn- Áleitni af nokkru tagi var svo fjarri mér sem framast mattl verða. Það var kannske stærsta yfirsjónin. Það hefur verið m111 reynsla í lífinu, að geri maður það ekki strax, þá gerir mað111 það ekki síðar. Og fyrsta tækifærið, taktu eftir því, er alltaf ],a bezta. Ég er nú kannske einn um það. En þú hefur þó liklega tekið eftir því, að aðdráttarafl hins ókunna er alltaf sterkast’ Svo hverfur ljóminn. Hvað við töluðum um? Ja, það man e$ nú satt að segja ekki. Set aldrei á mig samtöl. Ég sat eilítið f}’1’11 neðan hana í hallanum og hreifst af þeim þokka, hvernig b^11 fór að því að tyggja neðri endann á puntstráinu, sem hún na slitið upp. Eða þegar hún brosti að einhverri vitleysunni, seI^ ég lét út úr mér í fyrstu ástarvímunni. Þú hefði annars átt a
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68
Blaðsíða 69
Blaðsíða 70
Blaðsíða 71
Blaðsíða 72
Blaðsíða 73
Blaðsíða 74
Blaðsíða 75
Blaðsíða 76
Blaðsíða 77
Blaðsíða 78
Blaðsíða 79
Blaðsíða 80
Blaðsíða 81
Blaðsíða 82
Blaðsíða 83
Blaðsíða 84
Blaðsíða 85
Blaðsíða 86
Blaðsíða 87
Blaðsíða 88
Blaðsíða 89
Blaðsíða 90
Blaðsíða 91
Blaðsíða 92
Blaðsíða 93
Blaðsíða 94
Blaðsíða 95
Blaðsíða 96
Blaðsíða 97
Blaðsíða 98
Blaðsíða 99
Blaðsíða 100
Blaðsíða 101
Blaðsíða 102
Blaðsíða 103
Blaðsíða 104
Blaðsíða 105
Blaðsíða 106
Blaðsíða 107
Blaðsíða 108
Blaðsíða 109
Blaðsíða 110
Blaðsíða 111
Blaðsíða 112
Blaðsíða 113
Blaðsíða 114
Blaðsíða 115
Blaðsíða 116
Blaðsíða 117
Blaðsíða 118
Blaðsíða 119
Blaðsíða 120
Blaðsíða 121
Blaðsíða 122
Blaðsíða 123
Blaðsíða 124
Blaðsíða 125
Blaðsíða 126
Blaðsíða 127
Blaðsíða 128
Blaðsíða 129
Blaðsíða 130
Blaðsíða 131
Blaðsíða 132
Blaðsíða 133
Blaðsíða 134
Blaðsíða 135
Blaðsíða 136
Blaðsíða 137
Blaðsíða 138
Blaðsíða 139
Blaðsíða 140
Blaðsíða 141
Blaðsíða 142
Blaðsíða 143
Blaðsíða 144

x

Eimreiðin

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Eimreiðin
https://timarit.is/publication/229

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.