Eimreiðin


Eimreiðin - 01.07.1955, Page 34

Eimreiðin - 01.07.1955, Page 34
178 BLÁA HULDAN eimre®111 við, með því þið eigið jarðneskan líkama og ódauðlega sál, seui við eigum hvorugt. Yið erum aðeins náttúruandar, en þið eilífal sálir með óendanleg þroskaskilyrði. Þess vegna sækjumst svo mjög eftir að fylgja ykkar háttum og venjum, að vér þráuio að verða mennsk og öðlast líkama og sál eins og þið. ■—■ Stundum náum við tvíförum ykkar á okkar vald, og þeir lifa með okkur sjálfstæðu lífi og auka kyn sitt með okkur. En þa^ nægir okkur ekki, vegna þess að tvífari mennskra manna hefiU aðeins anda, en ekki sál, og tvífaralíkami ykkar er nákvæmleg3 sama eðlis og okkar likami. Báðir eru ódauðlegir, bæði okkar lík- ami og tvífaralíkami ykkar. ■—■ Við lifum, deyjum og aukun1 kyn okkar alveg eins og þið, en engin álfkona getur þó fætt ^ sér afkvæmi nema með aðstoð eða snertingu af tvífara mennskra manna eða mennskrar ljósmóður, sem venjulega skeður 1 draumi. — Ég er ósýnilegur fylgjari þinn og verndari, og bústaður miu11 er hér skammt frá heimili þínu. Þú ert einnig fylgjari minn °S verndari, þótt þú vitir það ekki. Viltu gefa mér höfuðið af þeirjl skepnu, sem eftir verður í bátsskutnum hjá bónda þínum á morg' un, þegar skipt hefur verið afla og tekið á köstum? Mrm ég hir^3 höfuð þetta, sé það látið á naustavegginn, og launa þér með eiU' hverju, þótt síðar verði. Það er ævagömul íslenzk þjóðtrú, að álfar fái matföng lúa mennsku fólki, eða einhverja aðra gjöf, og gefi á móti, til þeSÞ að viðskipti og vinátta megi haldast. Gjöfin gat verið lítil að verð' gildi, það er fyrst og fremst hugarþel gefandans, sem skip111 mestu máli í heimi hinnar sönnu náttúru, því skrifað stendur- „Betri er einn skammtur kálmetis með kærleika en alinn u*j með hatri“. Hins vegar var það trú, að mestur kraftur væri í höfðJ skepnunnar, og lúðuhöfuð þótti allra fiskhöfða úr sjó ljúffengaSÍ' Bóndi réri snemma morguninn eftir og fékk afbragðs afla þal111 dag. Og eftir að í land var komið, afli upp borinn, tekið á kösþ um og skipt í hluti, gekk húsfreyja til varar, svipaðist að mallJl1 sínum og sagði honum draum sinn. Sagði bóndi henni þú a væn heilagfiskis-flyðra væri óskipt í skuti skipsins, og skyldi han11 vissulega fara að hennar orðum og gera hennar vilja. Fór haU11 að öllu eins og fyrir var lagt, og var höfuðið horfið morgunú111 eftir.
Page 1
Page 2
Page 3
Page 4
Page 5
Page 6
Page 7
Page 8
Page 9
Page 10
Page 11
Page 12
Page 13
Page 14
Page 15
Page 16
Page 17
Page 18
Page 19
Page 20
Page 21
Page 22
Page 23
Page 24
Page 25
Page 26
Page 27
Page 28
Page 29
Page 30
Page 31
Page 32
Page 33
Page 34
Page 35
Page 36
Page 37
Page 38
Page 39
Page 40
Page 41
Page 42
Page 43
Page 44
Page 45
Page 46
Page 47
Page 48
Page 49
Page 50
Page 51
Page 52
Page 53
Page 54
Page 55
Page 56
Page 57
Page 58
Page 59
Page 60
Page 61
Page 62
Page 63
Page 64
Page 65
Page 66
Page 67
Page 68
Page 69
Page 70
Page 71
Page 72
Page 73
Page 74
Page 75
Page 76
Page 77
Page 78
Page 79
Page 80
Page 81
Page 82
Page 83
Page 84
Page 85
Page 86
Page 87
Page 88
Page 89
Page 90
Page 91
Page 92
Page 93
Page 94
Page 95
Page 96
Page 97
Page 98
Page 99
Page 100
Page 101
Page 102
Page 103
Page 104
Page 105
Page 106
Page 107
Page 108
Page 109
Page 110
Page 111
Page 112
Page 113
Page 114
Page 115
Page 116
Page 117
Page 118
Page 119
Page 120
Page 121
Page 122
Page 123
Page 124
Page 125
Page 126
Page 127
Page 128
Page 129
Page 130
Page 131
Page 132
Page 133
Page 134
Page 135
Page 136
Page 137
Page 138
Page 139
Page 140
Page 141
Page 142
Page 143
Page 144

x

Eimreiðin

Direct Links

If you want to link to this newspaper/magazine, please use these links:

Link to this newspaper/magazine: Eimreiðin
https://timarit.is/publication/229

Link to this issue:

Link to this page:

Link to this article:

Please do not link directly to images or PDFs on Timarit.is as such URLs may change without warning. Please use the URLs provided above for linking to the website.