Eimreiðin - 01.07.1955, Qupperneq 34

178
BLÁA HULDAN
eimre®111
við, með því þið eigið jarðneskan líkama og ódauðlega sál, seui
við eigum hvorugt. Yið erum aðeins náttúruandar, en þið eilífal
sálir með óendanleg þroskaskilyrði. Þess vegna sækjumst
svo mjög eftir að fylgja ykkar háttum og venjum, að vér þráuio
að verða mennsk og öðlast líkama og sál eins og þið. ■—■
Stundum náum við tvíförum ykkar á okkar vald, og þeir lifa
með okkur sjálfstæðu lífi og auka kyn sitt með okkur. En þa^
nægir okkur ekki, vegna þess að tvífari mennskra manna hefiU
aðeins anda, en ekki sál, og tvífaralíkami ykkar er nákvæmleg3
sama eðlis og okkar likami. Báðir eru ódauðlegir, bæði okkar lík-
ami og tvífaralíkami ykkar. ■—■ Við lifum, deyjum og aukun1
kyn okkar alveg eins og þið, en engin álfkona getur þó fætt ^
sér afkvæmi nema með aðstoð eða snertingu af tvífara mennskra
manna eða mennskrar ljósmóður, sem venjulega skeður 1
draumi. —
Ég er ósýnilegur fylgjari þinn og verndari, og bústaður miu11
er hér skammt frá heimili þínu. Þú ert einnig fylgjari minn °S
verndari, þótt þú vitir það ekki. Viltu gefa mér höfuðið af þeirjl
skepnu, sem eftir verður í bátsskutnum hjá bónda þínum á morg'
un, þegar skipt hefur verið afla og tekið á köstum? Mrm ég hir^3
höfuð þetta, sé það látið á naustavegginn, og launa þér með eiU'
hverju, þótt síðar verði.
Það er ævagömul íslenzk þjóðtrú, að álfar fái matföng lúa
mennsku fólki, eða einhverja aðra gjöf, og gefi á móti, til þeSÞ
að viðskipti og vinátta megi haldast. Gjöfin gat verið lítil að verð'
gildi, það er fyrst og fremst hugarþel gefandans, sem skip111
mestu máli í heimi hinnar sönnu náttúru, því skrifað stendur-
„Betri er einn skammtur kálmetis með kærleika en alinn u*j
með hatri“. Hins vegar var það trú, að mestur kraftur væri í höfðJ
skepnunnar, og lúðuhöfuð þótti allra fiskhöfða úr sjó ljúffengaSÍ'
Bóndi réri snemma morguninn eftir og fékk afbragðs afla þal111
dag. Og eftir að í land var komið, afli upp borinn, tekið á kösþ
um og skipt í hluti, gekk húsfreyja til varar, svipaðist að mallJl1
sínum og sagði honum draum sinn. Sagði bóndi henni þú a
væn heilagfiskis-flyðra væri óskipt í skuti skipsins, og skyldi han11
vissulega fara að hennar orðum og gera hennar vilja. Fór haU11
að öllu eins og fyrir var lagt, og var höfuðið horfið morgunú111
eftir.