Eimreiðin - 01.09.1962, Qupperneq 70

246
EIMREIÐIN
þanka, aðeins að honum yrði ljóst,
hversu göfuglyndir menntamenn-
irnir eru.
Herra Ming skipaði konunni að
fara og spyrja eftir bréfinu. Hann
vissi jregar innihald þess, því að
hann hafði fundið sendanda jaess.
Hann var búinn að gera sínar ráð-
stafanir; en bréfið var samt sem
áður verr komið í höndum herra
Yangs. Málavextir voru þessir:
Hann og kunningi hans höfðu
smyglað vörum á nafni útlendings-
ins. Hinn heittrúaði, vellauðugi
vinnuveitandi Jseirra hafði fengið
af Jjví veður. Vinurinn var að að-
vara hann í bréfinu, biðja hann
að reita útlendinginn ekki til reiði.
Ming var ekkert smeykur, Jjótt
herra Yang opnaði bréfið; hann
viðurkenndi enga kínverska stjórn
og fyrirleit kínversk lög. Honum
var næstum sama, Jrótt Kínverjar
kæmust að smyglinu. En hann ótt-
aðist, að herra Yang myndi senda
það til útlendingsins, og færði
þannig sönnur á, að um smygl
hefði verið að ræða. Hann áleit að
herra Yang væri einmitt slíkur
bragðarefur, stælist í bréf sín og
neytti síðan vitneskjunnar til að
spilla fyrir sér. Hann gat ekki far-
ið sjálfur. Ef hann rnyndi hnjóta
um J>ennan ræfils Yang, hlyti sá
fundur að enda með handalög-
málum. Hann hafði megna
skömm á rnanni eins og herra
Yang, fannst hann verðskulda
flengingu. Hann sendi konuna
eftir bréfinu, því að Jjað var henn-
ar sök að hafa ekki tekið við ]m
og stofna þannig til Jjessara vand-
ræða, það var líka hóflegur skel ui
á hana.
Frú Ming vildi hins vegar h' el jP
fara. Jjað var henni of sár auðmy'
ing. Hún vildi heldur streitast
eins og rjúpan við staurinn, be
ur Jjola meiri barsmíð en lítillue ‘
sig á Jiennan hátt. Hún nudda 1
bónda sínum að heiman, stóð si
an á gægjum, eftir að Yang-hjónlU
færu í skólann, sendi Jjá loksu1*
vinnukonuna til að tala uffl ®a 11
við vinkonu Yang-hjónanna.
Afar ánægður með sjálfan sln
póstlagði herra Yang bæði bré ia
Hann ímyndaði sér, að yfirsjón1^
myndi nú loksins renna upp E
herra Ming, þegar hann læsl Pe ,.
hæversklega orðaða bréf, og nl)11 .
nú loksins lærast að dá mannkos
hans og rithæfni. ■
Herra Ming var kallaður )'x
útlenzka vinnuveitandann
og
til allf'
Iritt
spurður spjörunum úr. En
ar lukku hafði hann Jjegar
kunningja sinn, og hafði grU^
völl undir fótum. Hann lé1 11
úr
lendinginn ekki fiska allt uPPgur
sér. En hann var samt sem a
kvíðafullur vegna bréfsins. -
sárast þótti honum að það sky
vera í liöndum Yang þrjóts111^
Hann yrði að finna einhver 1
til að koma fram hefnduin.
Fyrstasem herra iVÍing geiði, PJ^
ar hann kom heim unr kvöldið,1 ‘
að spyrja konuna, hvort hún
sent eftir bréfinu eða ekki- 1 .
hafði fengið ríkulegan skainffl1^
gáfum í vöggugjöf, sagði þau he
neitað að afhenda það. Þannig ^
lnin aftur skömminni yfir