Eimreiðin - 01.09.1966, Side 27

MENNING SVEITANNA
207
sáu þær. Eins og ég hef hér gert grein fyrir, fannst mér mikið til
um, hve vel hafði til tekizt hjá forgöngumönnum, leiðbeinendum
og leikendum, en ennþá meira hefur mér þótt urn það vert, hver
áhrif starfsemin hefur haft á fólkið á félagssvæðinu og að ég hygg
að einhverju leyti út um héraðið og raunar víðar úti á landsbyggð-
uini. Þeir, sem að sýningunum stóðu, lögðu á sig ærna fyrirhöfn,
ferðalög og stundum næturvökur — og rnargir aukið erfiði á herðar
fjölskyldu sinnar. Þeir munu ef til vill sumir hafa verið af ýmsurn
astæðum í vafa um, hverju skyldi svara, þá er þeir voru beðnir um
þátttöku, en eftir því, sem ég hef komizt næst, lögðu þeir allir lið
sitt af ljúfu geði og hlutu að umbun ánægju, sem þeir hefðu ekki
vdjað fara á mis við. Ég veit og, að hugur forvígismannanna hefur
beinzt að nýjum, svipuðum eða skyldum viðfangsefnum og skiln-
tngur þeirra orðið dýpri á gildi þess fyrir þá sjálfa, félag þeirra,
sveitina, héraðið og samfélagið í heild, að menn legðu rækt við að
kynna sér eitthvað, sem lýst gæti í rnusku hversdagsleikans heirna
fyrir og létt byrðar knýjandi lífsannar — og fórnuðu orku og tíma
1 aukið menningarlegt samstarf í sveit sinni og héraði. Ég veit
einnig, að þeir hafa orðið hins sama vísir hjá flestum, sem með
þehn hafa unnið, og þeir hafa rætt við þá um nauðsyn þess, að nú
yrði sigrinum fylgt eftir heima og heirnan. Þá hef ég ennfremur
þótzt verða þess vís, að svipuðu máli gegni um marga, sem hafa
notið ávaxtanna af starfi þeirra sem áhorfendur og hlustendur, —
þeir hafi einnig beint huganum að ýmsu, sem líkja mætti við fjör-
efni til uppbótar einhæfu mataræði. Þetta eru jafnt eldri sem yngri,
konur sem karlar, vel mannað og starfhæft fólk, sem ekki er aðeins
fert um að njóta þess, sem aðrir miðla því, heldur einnig taka virk-
an þátt í menningarlegu starfi. Viðfangsefnin eru nrörg, og ekki
ftntndu þeir, senr á annað borð svipast um vökulir, þurfa langa leit
hl þess að koma á þau auga, og ég efast ekki unr, að togstreita tím-
ans og annanna reynist ekki Reykdælum óhagganlegur þrándur í
g°tu, þegar þeir hafa sett sér að láta lrenni hvorki líðast það heima
ne heiman, og svo mundi víðar reynast í Borgarfirði. Ég þekki þar
ekki ýkja mörg heimili, en kann þó skil á nokkrum, þar sem fylgzt
er nreð í íslenzkum bókmenntum samtíðarinnar, auk þess sem for-
úðinni er sómi sýndur, en einnig vonum meira bókmenntum frænd-
þjóða okkar í Austurvegi og jafnvel að nokkru hins engilsaxneska
heims. Þá er og freistað að glöggva sig á því merkasta, sem gerist á
vettvangi andlegs lífs í veröldinni, hvort sem það ræður straumum