Eimreiðin - 01.09.1966, Qupperneq 51

EITRUÐ JÖRfí
231
komandi fyrirtækis setji saman einhverja óljósa klausu með vísinda-
legu orðalagi, svo að þeir sem einhverja þekkingu hafa á efnafræði
hrista höfuðið og segja: — Ja, kvenfólkið, það lætur ekki að sér
hæða! Það er líka í stakasta lagi, svo lengi sem snyrtivaran er óskað-
leg og viðkomandi neytandi hefur ekki ofnæmi fyrir einhverju efn-
mu í henni. En hvernig á maður að vita, hvort nraður þoli sam-
setninguna, ef ekki er hægt að fá að vita, hvað þarna er á ferðinni?
Hvaða efnum er t. d. sprautað út í loftið, svo að maður verður að
halda fyrir vitin fyrst í stað, þegar hárlakki er úðað á hárið? Ég
hef ekki getað lesið það á neinum brúsanum. Þó úða konur þessu
óspart og daglega yfir krakka sína, sig sjálfar og allt, sem í námunda
kemur. Óneitanlega eru þetta þægileg efni til að halda lagningunni
í skorðum. Undir þrýstingi er þeim dreift og þau harðna og mynda
harða skán á hárinu — og þá væntanlega líka í lungunum. Úr hár-
inu má bursta lakkið burt, með því að brjóta það upp. En hvað
um lungun? Það veit enginn. En þetta er e. t. v. ekki svo slæmt.
t*að er nánast einkamál eins og lyfin. Skaðinn, ef einhver er, er
bundinn við manneskjuna, sem notar þetta, og nánasta umhverfi
hennar. Hárgreiðslukonurnar segja mér, að þær fái höfuðverk af því
að vera í þessu hárlakkslofti. — Þetta var nú eiginlega innskot.
Þau vandamál eru raunar fleiri, sem viðkoma heildinni og við
neyðumst til að hugsa um, áður en þau fara að hrjá okkur. Eitt
þeirra vandamála er dreifing hvers konar óhreininda, ekki endilega
eitraðra efna. Nýlega skrifaði Jón Jónsson, jarðfræðingur, senr mikið
hefur rannsakað jarðlög á Reykjanesskaga og unnið að borunum
eftir vatni, grein, þar sem hann ræddi um sprungukerfið á Reykja-
nesskaga, í nánd við mestu byggð á íslandi. Þar lráttar svo til, að
aHt vatn sígur niður um gljúp hraunlögin og rennur grunnvatnið
saman eftir sprungunum. Mengist því eitthvert vatnsból af óhrein-
nrdum, er það komið saman við grunnvatnið okkar. Þarna er komið
nrn á vandanrál, sem fleiri þjóðir eiga við að etja. Hvers kyns óhrein-
nrdi geta spillt jarðvatninu, sem er Jreim mun dýrmætara, að skammt
er í að ónóg vatn sé til notkunar fyrir íbúana á stórunr svæðum á
jorðunni. Jafnvel er farið að óttast skort á ómenguðu vatni um næstu
aldamót í heiminum í heild.
Frændur okkar Danir eru farnir að hafa áhyggjur af vatninu sínu.
>»Danmörk er umkringd hafi og þakin neti af ám, en samt hefur
tekizt að óhreinka allt þetta vatn á undanförnum árum í svo ríkum
mæli, að menn lifa næstum í klóaki,“ stóð nýlega í dönsku blaði,