Eimreiðin - 01.09.1966, Síða 75

J0RGEN BUKDAHL SJÖTUGUR
255
er sagt, að þú hafir hjólað 300 km, og betri fyrirlestur get ég ekki
hugsað mér.“
Mér eru þessi orð Bukdahls ávallt minnisstæð, en þannig hófust
fyrstu raunveruleg kynni okkar og vinátta.
Meðal danskra manna er vart hægt að benda á nokkurn einn
mann, sem á að baki sér þrotlausara og lengra starf fyrir norræn
málefni en J0rgen Bukdahl, þar á meðal handritamálið. Margir
fleiri hafa að vísu lagt hönd á plóginn, en erfiðleikana og áhyggj-
urnar í hita dagsins hafa fáir lagt á sig í ríkari mæli en hann. Ekki
skal þó dregið úr baráttu lýðháskólamannanna í þessu máli. Maður
eins og C. P. O. Christiansen skólastjóri hefði ekki talið eftir sér
að leggja á sig mikla vinnu fyrir lausn handritamálsins. En hann
féll frá, einmitt þegar hann var að vinna að því að kanna liðstyrk-
inn gegn steinrunnu afturhaldi vísindaklúbbsins. Það verður seint
metið til fulls ávarpið til dönsku stjórnarinnar, sem hann fékk alla
stjórnendur lýðskólanna til að skrifa undir 1947. En þar kom Buk-
óahl einnig við sögu. C. P. O. Christiansen var alltaf djúpt snortinn
af starfi Bukdahls fyrir norræn málefni, og lýðháskólamennirnir
yfirleitt hafa tekið hann sér til fyrirmyndar. Leiðsögn hans var
heldur ekki skráþurr vísindaskýrsla, heldur var hún sem lýsandi
kyndill, og við birtuna frá honum mótaðist gjafatillagan, sem bjarg-
aði málinu við, þegar upphófust hinar háværu raddir: „ísland
krefst“, og voru í þann veginn að vekja upp gamalt danskt þjóðar-
dramb.
Islendingar mega lengi minnast og meta, að í handritamálinu
hafa þeir átt mikilsmetinn málsvara, þar sem er Jprgen Bukdahl.
Persónulega þakka ég honum áratuga vináttu og stuðning.
Bjarni M. Gislason.