Eimreiðin - 01.05.1967, Qupperneq 30

118
EIMREIÐIN
vandaðar ljóðaþýðingar, sem að vísu hafa ekki jafn mikilvægu hlut-
verki að gegna fyrir íslenzkar nútímabókmenntir og þýðingar Magn-
úsar; þær voru alltaf tímanum samkvæmar. Helgi virðist leggja
meiri áherzlu á klassískari verk. Það ætla ég síður en svo að lasta,
en fyrir bragðið verður Helgi okkur ekki jafn nákominn og Magnús
var sinni kynslóð. Hann er samt sá þýðandi, sem skyldastur er
Magnúsi. Hinu má ekki gleyma heldur, að nokkur ung ljóðskáld
hafa gert heiðarlegar, og stundum vel heppnaðar tilraunir til að
halda vökunni gagnvart erlendum samtímaskáldskap, miðla les-
endum af kynnum sínum við liann. Helgi Hálfdánarson er aftur
á móti sá eini að Magnúsi látnum, sem helgar sig ljóðaþýðingum
eingöngu.
Tengsl Magnúsar Ásgeirssonar við sænska menningu voru alltaf
rík og náin. Sömu sögu er að segja um mörg fremstu ljóðskáld
okkar. Magnús þýddi mest eftir sænsk skáld, og þar er Hjalmar
Gullberg fremstur í flokki, enda átti hann vel við skaplyndi Magn-
úsar. Gullberg var skáld hinna eilífu afla í manninum. Hann var
rómantískur dulhyggjumaður, sem einnig fann til í stormum sanr-
tímans. Hinn háleiti fegurðartilgangur skáldskaparins, fróun ljóðs-
ins á sársaukafullum stundum, var það senr hann gerði sér far um
að túlka. Ef til vill hefur Magnús aldrei þýtt betur en þegar hann
glínrdi við Gullberg, nenra ef vera skyldi í bróðurlegu samneyti við
Nordahl Grieg. Og við megum ekki gleyma skáldkonunni Karinu
Boye þegar rætt er um það sem hæst ber í þýðingum Magnúsar.
Mörg sænsk ljóð þýddi Magnús fágætlega vel. Þýðingar hans á
Fröding, Levertin, Dan Andersson, Par Lagerkvist, Nils Ferlin og
fleiri sænskum skáldum, hafa ekki sízt stuðlað að því, að Islending-
um er lrægt um vik að átta sig á stórmælum í sænskri ljóðagerð með
því að líta í Kvæðasafn Magnúsar. Þýðingarnar frá Noregi og Dan-
mörku, sem einnig verða að teljast merkar, eru fyrirferðarminni,
og þær bera meir merki þess, sem ofarlega var á baugi í lífskoðun-
um Magnúsar og félaga hans úr hópi róttækra skálda og mennta-
manna. Sósíalistísk viðhorf láta töluvert á sér bera í vali viðfangs-
efna hjá Magnúsi, en þó furðulítið miðað við það, að hann mun
liafa haft eindregnar stjórnmálaskoðanir. En allt það sem Magnús
gerði, ber fegurst vitni listamannseðli hans; þar er fátt léttvægt, og
varla nokkuð ósmekklegt.
Hetjukveðskapur Nordahls Griegs á örlagatímum Noregs, og
varnaðarorð og ádeila Arnulfs Överlands í garð nasismans, ork-