Eimreiðin - 01.05.1967, Qupperneq 101

RITSJA
189
Ég man þá tíð, er „í nesinu“ gat
fátt að líta nema fáein hús, gróður-
lausa kletta, sanda og leirur, en ég
var ekki nema níu ára, er ég fyrst
kom þar, á leið „í sveitina“, og heill-
aðist af þeirri fegurð, sem þar gat að
líta, en henni lýsir bókarhöfundur
snilldarlega, og er eftirfarandi kafli
birtur jafnframt sem sýnishorn rit-
listar hans:
„Við erum í Borgarnesi á kyrrum
sumardegi. Það er komið nær mið-
munda, sól í heiði, útfiri sjávar og
værð yfir láði og legi. Svört sker og
þangbrúnir tangar eru að koma úr
kafi, og inni á hrægrunnum firðin-
um dökknar fyrir löngum sandeyrum
milli ála, þar sem letilegir mávar láta
berast fyrir straumnum og nenna
ekki að blaka væng eða spyrna við
fit. Úti fyrir móka Borgareyjar, og
vitann á Miðfjarðarskeri hillir uppi.
— Handan Borgarfjarðar rísa typpt
hamravirki Hafnarfjalls og Skarðs-
heiðar, sviplík egypzkum pýramíðum,
sem farnir eru að veðrast og hrörna,
en mikilúðlegri öllu því, sem stól-
konungar jarðar hafa látið þræla
reisa. Gráar, snarbrattar skriðurnar,
sem mynda langar keilur niður frá
hverri klettaskoru, kögraðar grænum
og gulum rindum hið neðra, lijúpast
í voðfelldri mýkt og bregða sums stað-
ar á sig rauðblárri slikju . . .“
Hér verður að láta staðar numið,
en allmiklu lengri er lýsing liöfundar
á fegurð þeirri, sem við blasir af
klettunum í nesinu. Veit ég ekki aðra
lýsingu fegri í óbundnu máli, og mun
hún ávallt verða kær okkur, sem
unnunt Mýraströndinni, eigi síður en
hið fagra kvæði Sigurðar frá Arnar-
holti um Hjörsey, orkt á sumarnóttu,
er
„fuglar þögðu á strönd og straumi
að styggja ei næturíriðinn þinn.“
Öll er bókin ágætlega rituð og
jafnvel kaflar, þar sem óhjákvæmi-
lega er allmikið um upptalningar,
því að höfundur er laginn að koma
einhverju að jafnan, til þess að gera
frásögnina lifandi og oft skemmtilega
En hér koma margir við sögu og sjálf-
sagt má enn í dag um ýmislegt deila,
sem um er fjallað, og verður aldrei
siglt fyrir öll slík sker við samningu
rita sem þessa, en enginn mun draga
í efa, að höfundurinn hefur unnið
verkið allt af samvizkusemi, á grund-
velli jteirra heimilda, sem hann hafði
með höndum, en hann tekur fram í
formála, að ekki hafi tekizt „að kom-
ast að öllum þeim gögnum, er þó eru
til“.
Bókin er 352 bls. í stóru broti,
prentuð á ágætan pappír, og fjölmarg-
ar myndir eru í henni, prentaðar á
bezta myndapappír. Band er óvenju
snoturt og að enskri fyrirmynd —
engin óþörf eða ósmekkleg gylling á
kili t. d. Margir munu verða til þess
að fagna útkomu hennar, ekki aðeins
Borgnesingar, Mýramenn og Borgfirð-
ingar, heldur og allir þeir, sem þang-
að eiga ættir að rekja, eða hafa átt
þar sínar aðrar bernskustöðvar, en
svo er m. a. um fjölmarga Reykvík-
inga. Og vafalaust verður henni vel
tekið hvarvetna og þarf hún að vera
til í öllum bókasöfnum landsins að
sjálfsögðu.
Útgáfan er á vegum Iðunnar (Valdi-
mars Jóhannssonar) og er bókin prent-
uð í Odda. A. Th.
Dr. Richard Beck: A SHEAF OF
VERSES. - Winnipeg 1966.
Þessi litla, smekklega ljóðabók kom
út á síðastliðnu vori, en tvívegis áð-
ur liafa komið út ljóðakver eftir dr.
Beck með ljóðum ortum á enska
tungu.
Það er alkunnugt meðal íslend-
inga hér austan hafs sem vestan, að