Hugur - 01.01.1996, Side 62

Hugur - 01.01.1996, Side 62
60 Atli Harðarson Nú getur H ekki tekið z fram yfir y því þá ræður 2. flokkur, sem er einum manni fámennari en U, úrslitum þar sem bæði 1. og 3. flokkur taka y fram yfir z. Það gengur ekki því samkvæmt skilgreiningu er U eins fámennur og hópur má vera til að geta ráðið úrslitum. y getur sem sagt ekki verið aftan við z í forgangsröð H og þar sem x er tekið fram yfir y hlýtur H að taka x fram yfir z og þar með er N.N. orðinn einráður því hans forgangsröð ræður úrslitum um að x er tekið fram yfir z þött allir aðrir vilji z fremur en x. Undir þessum kringumstæðum er val milli x og z því gerræðislegt og stangast á við skilyrði númer 5. Þessi niðurstaða er fengin með því að gera ráð fyrir að það þurfi einhvem lágmarksfjölda til að ráða úrslitum um ákvörðun hóps. Af henni leiðir að einn maður geti ráðið úrslitum. Sú afleiðing af skil- yrðum 2 og 4 að það þurfi einhvern lágmarksfjölda til að ráða úrslitum stangast því á við það skilyrði að ákvörðun fyrir hópinn sé ekki gerræðisleg. Af þessu leiðir meðal annars að engin regla um val milli þriggja eða fleiri kosta getur tryggt að niðurstöður séu í samræmi við „vilja“ meirihlutans. Mér virðist augljóst að hvaðeina sem kallast getur vilji, gildismat eða forgangsröð hóps hlýtur að uppfylla skilyrði Arrows. Þar sem sannað er að ákvörðun fyrir hóp geti ekki uppfyllt þau öll þá verðum við að fallast á þá niðurstöðu að séu fleiri en þrír kostir í boði og geti meðlimir hópsins raðað þeim á alla vegu þá sé ekki til neitt sem kallast getur forgangsröð eða vilji hópsins. Þorsteinn Gylfason dregur þá ályktun af niðurstöðum Arrows að lýðræði sé ómögulegt: „það sé ekkert lýðræði til og verði aldrei til.“7 Þetta er að minni hyggju nokkuð glannaleg ályktun. Sannanir Arrows útiloka ekki að lýöræðislegar aðferðir leiði oftar til skynsamlegrar niðurstöðu en aðrar aðferðir. Þær útiloka heldur ekki að sumar kosn- ingaaðferðir séu öðrum betri að því leyti að þær leiði sjaldnar til niðurstöðu sem margir eru óánægðir með né heldur hrekja þær þá speki að lýðræði sé eina skipulagið sem geri fólki mögulegt að losna við ómögulega valdhafa án þess að skjóta þá. Lýðræðið kann að hafa ýmislegt til síns ágætis þótt það geti ekki tryggt að ákvarðanir séu í samræmi við neitt sem kalla má „vilja eða forgangsröð meirihlutans“. 7 Þorsteinn Gylfason 1992 bls. 100.
Side 1
Side 2
Side 3
Side 4
Side 5
Side 6
Side 7
Side 8
Side 9
Side 10
Side 11
Side 12
Side 13
Side 14
Side 15
Side 16
Side 17
Side 18
Side 19
Side 20
Side 21
Side 22
Side 23
Side 24
Side 25
Side 26
Side 27
Side 28
Side 29
Side 30
Side 31
Side 32
Side 33
Side 34
Side 35
Side 36
Side 37
Side 38
Side 39
Side 40
Side 41
Side 42
Side 43
Side 44
Side 45
Side 46
Side 47
Side 48
Side 49
Side 50
Side 51
Side 52
Side 53
Side 54
Side 55
Side 56
Side 57
Side 58
Side 59
Side 60
Side 61
Side 62
Side 63
Side 64
Side 65
Side 66
Side 67
Side 68
Side 69
Side 70
Side 71
Side 72
Side 73
Side 74
Side 75
Side 76
Side 77
Side 78
Side 79
Side 80
Side 81
Side 82
Side 83
Side 84
Side 85
Side 86
Side 87
Side 88
Side 89
Side 90
Side 91
Side 92
Side 93
Side 94
Side 95
Side 96
Side 97
Side 98
Side 99
Side 100
Side 101
Side 102
Side 103
Side 104
Side 105
Side 106
Side 107
Side 108
Side 109
Side 110
Side 111
Side 112
Side 113
Side 114
Side 115
Side 116
Side 117
Side 118
Side 119
Side 120
Side 121
Side 122
Side 123
Side 124
Side 125
Side 126
Side 127
Side 128
Side 129
Side 130
Side 131
Side 132

x

Hugur

Direkte link

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Hugur
https://timarit.is/publication/603

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.