Hugur - 01.01.1996, Qupperneq 126

124 Skýrslur stjómar
Karlsson, ritdómur eftir Svavar Hrafn Svavarsson, skýrsla stjómar og
lög félagsins.
Gurmar Harðarson
19. starfsár (1994 -1995)
Á aðalfundi Félags áhugamanna umheimspeki 1994 var kosin ný
stjóm í félaginu. Hana skipuðu: Ágúst Hjörtur Ingþórsson, formaður,
Ásgeir Brynjar Torfason, gjaldkeri, Ólafur Páll Jónsson, ritari.
Meðstjórnandi var Dýrleif Bjarnadóttir og Haraldur Ingólfsson
varamaður. Upp úr áramótum tók Haraldur síðan við ritarastarfinu og
með því ritstjórastarfinu, þegar Ólafur Páll lagðist í víking í
vesturveg.
Meginmarkmið stjómarinnar var að festa reglulega starfsemi í sessi
og koma stöðugleika á fjármál félagsins. Sveiflur hafa nokkuð háð
félaginu á stundum í sögu þess en nú má segja tekist hafi að koma á
stöðugleika: Hugur hefur komið út árlega í fjögur ár, fyrirlestrahald
hefur verið reglulegt og fjármálin eru einnig komin í jafnvægi, því
hagnaður varð á rekstri félagsins í ár, þannig að búið er að greiða
niður hluta af skuldum fyrri ára.
Fyrsti fyrirlestur starfsársins var haldinn þann 17. september 1994
þegar Jeremy Bowman flutti fyrirlestur sem nefndis „The Sacrifice of
the Innocent“ þar sem Bowmann færði rök fyrir því sem hann nefndi
„preference utilitarianism“. Atli Harðarson sté síðan í pontu á vegum
félagsins tveim vikum síðar, þann 2. október og hét fyrirlesturinn
sem hann flutti „Vélmenni“. Þar var fjallað um gervigreinarfræði og
tilraunir til þess að smíða vélar sem hafa mannlega eiginleika. Þessi
fyrirlestur Atla birtist síðan í Hug, 7. árg. og setti þar tóninn fyrir
þema þessa heftis sem var gervigreindarfræði.
Þriðji fyrirlesarinn á starfsárinu var síðan Mihajlo Mihajlov,
heimspekingur og bókmenntafræðingur, sem hélt raunar tvo fyrirlestra
hér á landi í stuttri heimsókn; annan í boði félagsins, en hinn í boði
heimspekideildar Háskólans. Fyrirlesturinn sem hann flutti 22.
október í félaginu hét „Life=Freedom; the symbolism of 2x2=4 in
Dostoevsky, Zamyatin & Orwell".
Hugur kom síðan á útmánuðum. Þar er að finna frumbirtingu á
grein eftir Willard V. Quine sem heitir „Hvar greinir okkur á“ og