Hugur - 01.01.1997, Page 104

Hugur - 01.01.1997, Page 104
102 Halldór Guðjónsson HUGUR sé eins konar gagnrýni opinberrar skynsemi.3 En þótt við þessa sam- jöfnun komi fram meira samræmi með þeim Rawls og Kant en ég hef áður orðað þá kemur einnig fram frekari greinarmunur með þeim. Aðferðum Rawls og niðurstöðum um hina opinberu skynsemi svipar meira til Grundlegung og að hluta til Metaphysik der Sitten en til Kritik der praktischen Vernunft. í Grundlegung finnur Kant hið æðsta siðaboð, ef svo má segja, á vettvangi mannlegra athafna og í reynslu manna. Hann skoðar nokkur mikilsverð og uppljómandi dæmi sem sýna siðaboðið að verki og dregur siðaboðið sem aðleiðsluniðurstöðu af þessum dæmum. Við svo búið gat ekki staðið í heimspekikerfi Kants. Reynsluhyggja og reynslurök af þessu tagi gátu ekki fullnægt þeim kröfum sem hann hafði fundið í skynseminni í Kritik der reinen Vernunft. Kant hlaut að leita sönnunar á hinu formlega æðsta siðaboði í hinni hreinu skynsemi sjálfri, enda hefur hún að geyma allt það sem formlegt er. Grundlegung sýnir aðeins hið óskilyrta siðaboð, Kritik der praktischen Vernunft sannar það. Metaphysik der Sitten er svo útfærsla siðaboðsins, reglur sem eru rökréttar afleiðsluafleiðingar siðaboðsins og nokkurra syntetískra forsendna til viðbótar. Vel má jafna kenningu Rawls og aðferðum til Grundlegung og Metaphysik der Sitten, nánast þannig að upphafsstaðan samsvari Grundlegung en hið velskipaða samfélag til Metaphysik der Sitten. Raunverulega gagnrýni opinberrar skynsemi í anda gagnrýni hagnýtrar skynsemi Kants vantar enn. Eða hvað? Er ekki Kritik der praktischen Vernunft og siðaboðskapur hennar að mestu tómur eins og Hegel segir, þótt hann hefði líklega ekki sagt hið sama um Metaphysik der Sitten eða Grundlegungl Eða jafnvel um Kritik der praktischen Vernunft hvað annað áhrærir og meira en hið æðsta siðaboð eitt? Kennsluefni Hegels í siðfræði frá Numberg sýnir gjörla að hann er ekki aðeins sammála Kant um einstök siðfræðileg efni heldur sækir hann einnig margt til Kants. Ef hið æðsta siðaboð er ónýtt sakir tómleika þá er sönnun þess í Kritik der praktischen Vernunft einnig ónýt til þess brúks sem Kant vill hafa hana. Ef svo er, er það helst til ráða að hverfa aftur til reynsluaðferðar Grundlegung til að gefa hinu æðsta siðaboði innihald um leið og það sjálft mótast eða er mótað. Það er þá að iðka þá þrætu- bókarlist sem Hegel lýsir aftarlega í inngangi að Réttarheimspeki sinni 3 Hegel yrði greinilega ekki skotaskuld úr því að finna opinberri skynsemi þarvist og þarverustað í Andanum.
Page 1
Page 2
Page 3
Page 4
Page 5
Page 6
Page 7
Page 8
Page 9
Page 10
Page 11
Page 12
Page 13
Page 14
Page 15
Page 16
Page 17
Page 18
Page 19
Page 20
Page 21
Page 22
Page 23
Page 24
Page 25
Page 26
Page 27
Page 28
Page 29
Page 30
Page 31
Page 32
Page 33
Page 34
Page 35
Page 36
Page 37
Page 38
Page 39
Page 40
Page 41
Page 42
Page 43
Page 44
Page 45
Page 46
Page 47
Page 48
Page 49
Page 50
Page 51
Page 52
Page 53
Page 54
Page 55
Page 56
Page 57
Page 58
Page 59
Page 60
Page 61
Page 62
Page 63
Page 64
Page 65
Page 66
Page 67
Page 68
Page 69
Page 70
Page 71
Page 72
Page 73
Page 74
Page 75
Page 76
Page 77
Page 78
Page 79
Page 80
Page 81
Page 82
Page 83
Page 84
Page 85
Page 86
Page 87
Page 88
Page 89
Page 90
Page 91
Page 92
Page 93
Page 94
Page 95
Page 96
Page 97
Page 98
Page 99
Page 100
Page 101
Page 102
Page 103
Page 104
Page 105
Page 106
Page 107
Page 108
Page 109
Page 110
Page 111
Page 112
Page 113
Page 114
Page 115
Page 116
Page 117
Page 118
Page 119
Page 120
Page 121
Page 122
Page 123
Page 124
Page 125
Page 126
Page 127
Page 128
Page 129
Page 130
Page 131
Page 132
Page 133
Page 134
Page 135
Page 136

x

Hugur

Direct Links

If you want to link to this newspaper/magazine, please use these links:

Link to this newspaper/magazine: Hugur
https://timarit.is/publication/603

Link to this issue:

Link to this page:

Link to this article:

Please do not link directly to images or PDFs on Timarit.is as such URLs may change without warning. Please use the URLs provided above for linking to the website.