Dvöl - 01.03.1937, Qupperneq 21

n V6t
83
Líkkistusmiðurinn
Eftir Alexander Pusjkin
Síðustu innanstokksmunir lík-
kistusmiðsins, Adrian Prokhor-
off, voru settir á líkvagninn, og
bykkjurnar dröttuðust af stað,
fúlar á svipinn. Þetta var í fjórða
sinn, sem þær urðu að draga
vagninn frá Basmannaia til Nik-
itskaia, en þangað var líkkistu-
smiðurinn að flytja búferlum.
Hann lokaði búðinni, setti aug-
lýsingu á hurðina um það, að
húsið væri til leigu eða sölu, og
hélt svo fótgangandi til hins
nýja bústaðar. Þegar gamli lík-
kistusmiðurinn nálgaðist litla
gula húsið, sem han.n hafði svo
lengi ágirnzt og að lokum keypt
fyrir álitlega fjárupphæð, þá
skildi hann ekkert i því, að hann
fann engan fögnuð í hjarta sínu.
nafn hans í hel. En það reyndist
ómögulegt. Hann hafði orðið
rússneskri tungu og ljóðmennt
það, sem Jónas Hallgrímsson
var íslenzkunni. Og enn þann
dag í dag er hann ástmögur
rússnesku þjóðarinnar, svo að nú
eftir 100 ár, hnípir harmafugl
dapur á húsgafli hverjum við
endurminninguna um dauða
hans.
Hann var ekki fyr stiginn yfir
þröskuldinn á nýja húsinu en
hann rak f\ugun í ringulreiðina
á öilu þar inni, og þá óskaði hann
andvarpandi, að hann væri kom-
inn aftur í gamla hreysið, þar
sem hin strangasta reglusemi
hafði ríkt í átján ár. Hann tók
til að skamma báðar dæturnar
og vinnukonuna fyrir seinlæti
þeirra og rauk svo sjálfur í að
hjálpa þeim. Brátt var allt kom-
ið í lag; skrínið með dýrlinga-
myndunum, skápurinn með borð-
búnaðinum, borðið, legubekkur-
inn og rúmið, allt var það .komið
á þann stað í bakherberginu, sem
því hafði verið ætlaður; en í eld-
húsið og stofuna var raðað smíð-
isgripum húsbóndans — líkkist-
um með öllum litum og af öllum
stærðum, ásamt skápum með
jarðarfarahöttum, yfirhöfnum og
kyndlum.
Yfir dyrnar var sett mynd af
feitri gyðju, sem hélt á öfugum
kýndli og spjaldi með þessari
áletrun: „Einlitar og marglitar
líkkistur seldar hér; líkkistur
einnig leigðar út, og gamlar
teknar í viðgerð".
Stúlkurnar fóru inn í sVefn-
herbergið sitt, en Adrian fór eft-