Dvöl - 01.03.1937, Blaðsíða 53

1) V O L
115
til vekurðar, ef skeiðrýmið er
ekki til staðar í hestinum. Sé
skeiðrýmið fyrir hendi í hesti, þá
er að þjálfa hann á skeiði, þó
er sjálfsagt að temja hann vel
á hægagangi, áður en byrjað er
að „taka úr honum“ vekurðina.
Fola, sem er skeiðlaginn, verður
ekki meira um brúkun en t. d.
fola, sem tamt er að brokka. Það
er sameiginlegt um báða, að var-
lega verður með þá að fara í
byrjun.
Eins og ég gat um áður, vildu
menn ekki hreyfa vekurð í hesti
fyr en hann var orðinn 'þrosk-
aður, og þó var hesturinn orð-
mn þjálfaður á öðrum gangi, það
má því geta nærri, hvernig hon-
um hefir orðið við, þegar allt í
einu var byrjað að rykkja hon-
um á annan gang, enda hafa
meiðsli í munnvikum og á tungu
oft borið ljósan vott um, hvernig
það hefir gengið. Þessi gang-
skipti hafa oft breytt fjörmiklum
hesti í stífan þjösna, en það hefði
varla átt sér stað, ef hann hefði
ungur verið þjálfaður á skeiði. í
ílestum menningarlöndum er
kappakstur á hestum hafður í
liávegum, og þeir hestar, sem til
þess eru notaðir, eru þjálfaðir
ungir á brokki, því að ef þeir
eiga að sigra, verða þeir að
brokka þá vegalengd, sem um er
að ræða, fatist þeim í því,þáhafa
þeir misst nafnið góður brokk-
ari, og bakað eigandanum pen-
ingatjón og framamissi, Hlið-
stæð hafa orðið afdrif margra
skeiðhesta, sem hjá okkur hafa
verið reyndir, en það hefir oft
verið fyrir syndir eigendanna.
Héreftir á það að vera metn-
aður íslendinga að rækta góða
skeiðhesta, með góðu tölti á
hægagangi, ekki til !sölu er-
lendis (því að þar eru skeiðhest-
ar illa séðir), heldur til yndis-
auka og heilsugjafa fyrir okkur
sjálfa.
Dan. Daníelsson.
Skipulagsnefnd atvinnumála
heíir sent frá sér stóra bók
(530 bls. í stóru broti) er hún
nefnir „Álit og tillögur I.“ Fjall-
ar hún aðallega um atvinnuvegi
þjóðarinnar. í bók þessari er
samankomið mikið af margskon-
ar fróðleik, sem áhugamönnum
um þjóðmál er allmikill fengur
að fá í einni bók, hvaða ílokki
sem þeir fylgja. Deilt hefir verið
um tilveru þessarar nefndar og
ýmislegt af því, sem frá henni
hefir heyrzt, — og það ekki allt
að ástæðulausu. En einnig þeim,
sem alltaf sjá í þjóðmálunum
gegnum lituð flokksgleraugu og
fella fyrirfram hleypidóma um
flesta hluti, er hollt að lesa þessa
bók. Hún flytur bæði mjög mik-
inn fróðleik og nokkrar ráða-
gerðir um ýmsa framtíðarmögu-
leika í atyinnumálum,