Dvöl - 01.03.1937, Qupperneq 34

96
D V Ö L
Allur þvottur er sendur í
,,Vaskaríin“, af því að það er
„ófínt“ að hafa þvottahús í kjall-
aranum á „moderne" húsum.
Frú Sólveig Blámi sér um lík-
amlegt útlit frúarinnar með sín-
um daglegu fegurðar- og megr-
unar-„kúrum“.
Frú Ingibjörg Óttars sér
frúnni fyrir nýjustu kápum og
kjólum — og svo er frúin helzti
viðskiptavinurinn í borgarinnar
beztu skóverzlun.
Var lífið kannske ekki dýrð-
legt — já, svo sannarlega — og
frúin lygndi augunum og teygði
úr sér.
Og þó var einn skuggi — en
það voru gömlu verkamannahús-
in hinumegin við götuna — auð-
vitað stendur „villan“ hennar of-
arlega á lóðinni, og víst er ram
gerður múrveggur umhverfis
hana — en það er nú sama —
þegar hún situr við frúarglugg-
ann, þá kemst hún ekki hjá því
að horfa yfir verkamannahúsin
— því að henni þykir svo fallegt
að horfa yfir engin og út á sund-
in. En sem sagt — verkamanna-
fiölskyldurnar voru alltaf á stjái
hjá húsunum sínum.
Og það var einasti skugginn.
Og var að furða — ó, verka-
fólk, almúginn — skítug og
ruddaleg börn, dag eftir dag í
sömu rifnu görmunum, eins og
Drottinn ætlaðist til þess, að
þessi börn væru skítugri og rifn-
ari en önnur hörn? Nei, fjarri
fór því! En hversvegna bætti hún
Gróa í Tóftinni ekki garmana
af krökkunum sínum og hvers-
vegna þvoði hún Jóna í Skuld
ekki króunum sínum, í hvert
skipti, sem þau óhreinkuðu sig?
En hvað var nú þetta tvennt
á við ósköpin með hana Imbu
í Litlu-Skuld — því þarna getur
hún setzt út á tröppurnar eða
túnblettinn um hávordaginn í
guðsbrosandi sólskininu, með
yngsta króann, nagandi á sér
geirvörtuna — já, bvílíkt
fyrir ,,anstendigt“ fólk að horfa
upp á slíkt.
Og þetta fátæka fólk, þessir
aumingjar eru að myndast við
að hafa blóm í gluggunum hjá
sér, eins og það eigi nú við
blessuð blómin að lifa í rykinu
og óloftinu hjá því — því hvað
vita þessir fáfræðingar um A du
Colone eða Nilfisk, já-svei. Nei,
þær bera það með sér rósirnar,
þær eru guggnar fyrir innaö
rykugar gluggarúðurnar.
En börriin hennar — ó, Guð,
það eru elskuleg börn og þau
eru aðeins þrjú — þrátt fyrir
tólf ára hjónaband. Þeir ættu
að hugleiða það, þessir aumingj-
ar, sem unga út barni á hverju
ári og tvíburum, ef eitt árið
fellur úr af slysni.
Sonur hennar, Hrafn, sem á
að verða fyrir hennar og Drott-
ins miskunn fiðlumeistari, og
Sóley, eldri dóttirin, sem á að
fara í belgískan klausturskóla