Dvöl - 01.03.1937, Blaðsíða 38

100
D V O L
læknirinn niðurlútur, ,,sjússinn“
ósnertur og vindillinn óreyktur.
Hún tók í sig kjark — og gekk
til hans.
Húslæknirinn stóð upp.
Augu þeirra mættust.
Ó, h'vílíkt augnaráð, svo
leyndardómsfullt.
Sælar — og hann rétti fram
höndina — æ, ihöndina — æ,
höndina, sem gerði á henni hol-
skurðinn forðum — og sem svo
oft hafði losað hana við marg-
vísleg óþægindi.
Sælir — endurgalt hún — Jes-
ús minn, hvað maðurinn getur
verið rólegur — aðeins að erind-
ið sé nú ekkert — ekkert óvana-
legt.
Gjörið svo vel og setjist, frú
Máni — og hann settist á móti
henni.
Hún skalf eins og hrísla —
þetta gerir útaf við mig, hugsaði
hún.
Það er þungt — svo sárt fyrir
mig, að þurfa að flytja yður
sorgarfréttina, 'hann lagði hönd
sína á hné hennar — svo sárt,
hélt hann áfram.
Tungan þornaði í munni frú-
arinnar og varirnar skorpnuðu.
Svo sárt fyrir mig að flytja
yður sorgarfréttina — að maður-
inn yðar —
Hér greio frúin fram í með
snöggu ihljóði og sárri stunu. —
Svo greÍD hún báðum höndum
hendi læknisins.
Að maðurinn yðar, Sólon Máni,
varð bráðkvaddur í réttarsaln-
um um hádegisbilið.
Frú Máni öskraði upp yfir sig,
greip höndum í hár sitt og reik-
aði óstyrk fram á gólfið.
Hvað verður nú um mig — um
mig og börnin? Eftir htla stund
gaf hún frá sér langt og sker-
an'di öskur, sem minnti á dýr,
er misst hefir bráð sína!
Húslæknirinn gekk til hennar
og lagði höndina á öxl hennar,
þar sem hún stóð örvingluð á
gólfinu.
Svo sárt, sagði hann. ■
Sólon, stundi hún og hné að
barmi hans.
Súsanna kom í dyrnar og
hjálpaði húslækninum til þess að
koma frúnni notaleg'a fyrir á
legubekk í næstu stofu.
Ó, Jesús minn, hvað ég á bágt
— og hvað þetta kemur óvænt,
sagði frúin hálf-rænulaus.
Svo sárt og óvænt, endurtók
læknirinn — hann hélt um úlnlið
hennar og taldi æðaslögin.
III.
Fyrir glugga frúarstofunnar
voru tjöldin dregin niður.
Fyrsti dagurinn í lífi ekkju-
frúarinnar Mey Máni var að
kveðia; hann hafði liðið eins og
margir aðrir sumardagar í borg-
inni, með bláan himin og sól-
skin, hitamollu, hávaða og svo-
lítið göt.urvk.
Börnin höfðu leikið sér hinu-
megin við götuna í rifnu görm-