Hlín - 01.01.1941, Qupperneq 38

En margir hafa þá sögu að segja, að þó stúlka sje
fengin og allir sjeu ánægðir, þá fæst hún ekki til að
vera nema stuttan tíma og sveitir og kauptún standa
uppi í sömu vandræðunum og áður.
Jeg hef talað við margar af þessum stúlkum. Þær
láta vel að starfinu, það sje þakklátt og ánægjulegt að
geta hjálpað þar sem þörfin sje svo aðkallandi, en
starfið sje erfitt og vandasamt og þær geti ekki unnið
það fyrir svo lítið kaup, sem í boði er, þegar kvenfje-
lögin ein taka upp á sig að greiða kaupið, þau hafa
mörg svo lítil fjárráð. — En þar sem sveita- eða bæja-
fjelögin hlaupa myndarlega undir bagga, eins og sum-
staðar er gert, er öðru máli að gegna. Þar sem þau t. d.
borga alt kaupið eða góðan hluta þess, þar er hægra
um vik. Svo ætti það að vera allsstaðar, að sveitir og
kauptún greiði kaupið alveg, en kvenfjelögin stjórm
starfinu. Það yrði happadrýgst.
Góðar stúlkur fást ekki nema að gott kaup sje í boði,
starfið vel metið, einnig að því leyti, enda er það erfitt
verk og vandasamt að fara svona frá einu heimili til
annars og vinna þar sem ástæðurnar eru allra erfiðast-
ar, taka heimilið að sjer, eftir e. t. v. langa vanrækslu
vegna lasleika eða veikinda, hæna að sjer börn, ef til
vill vaka yfir börnum eða lösnu fólki. — Það eru ekki
peningarnir einir, sem geta bætt úr þessu. Stúlkan
þarf að hafa dálitla hvíld á milli erfiðra staða, því á
kvenfjelagið að ráða, eða sú nefnd, sem kosin væri til
að stjórna ferðum hjálparstúlkunnar. Líka þarf fjelag-
ið að sjá stúlkunni fyrir góðu og friðsömu heimili, þar
sem hún getur notið næðist þann tíma sem hún ekki er
í starfi, ef hún á það ekki sjálf. — Sumar hjálparstúlk-
ur hafa sauma eða prjóna til ígripa heima milli þess
sem þær eru í starfi.
Ef hjálparstúlkustarfið yrði alment og dável launað,
mundi það koma af sjálfu sjer, að til stúlknanna yrðu