Hlín - 01.01.1941, Qupperneq 115

Hlín
113
slær undrablæ á síðsumarskvöldum, spegilgljáa á sól-
ríkum útmánuðum. — Þar er jafnan kvikt af fugli á
öllum ársins tímum, síli á sumrum, og selurinn á jafn-
an erindi um þá.
Nöfnin benda mörg til um magn þeirra og trylling.
Þar er: Brattistraumur, Brjótur, Röst, Geysandisund
o. s. frv. — Aðrir leyna þreki sínu, og slá á sig yfirlæt-
isleysi, og kenna sig við eyjarnar, sem þeir eiga leið
hjá: Geiteyingur, Hjallseyingur o. s. frv. — Þá eru
helstu alfaraleiðir, sem taka heildarnöfn utan frá og
þar til eyjum sleppir inn á firði, þó margir straumar
sjeu á þeirri leið. Þar er írskaleið, sem skipverjar
Unnar munu hafa helgað sjer. — Röst er hafskipa-
leiðin til Hvammsfjarðar og er hún allra straumanna
rýmst og dýpst. — Þá eru og nöfn, sem benda til, að
ekki hafi allir fleytt heilum knör í gegnum straumana.
— Má þar nefna nöfn eins og: Mannabani, Knarar-
brjótur, Kalkistungur, Dalbúkur og Höllubrjótur. —
Um slysfarir í sumum þessara strauma er ekki kunn-
ugt. — í Knararbrjót mun hafa farist knör, sem Bússa
hefur heitið, því þar er sker með því nafni. — Kolkis-
tungur er kunnur frá druknun Þorsteins surts í Lax-
dælu. — Höllubrjótur á sjer þá sögu, sem hjer skal
sögð: Straumur þessi liggur á milli Heimaeyjar og Suð-
ureyjar í Kjóeyjum og þornar um fjörur. — En vani
var að kalla af Suðurey til Grímseyjar, sem var næsta
bygða ey. — Einhverntíma fór fólk frá eyjum þessum
til kirkju að Narfeyri, sem er löng kirkjuleið. Það var
saman á skipi, sem Skúta hjet, og tók einnig með sjer
heimilisfólkið í Galtarey. Það var 18 saman og drukn-
aði alt á steinum þeim, er Skútunaggar heita síðan. —
Ekki var manna eftir í eyjunum nema húsfrevjan í
Kjóeyjum og fjóskona ein. — Þegar nú húsfreyju fór
að lengja eftir heimkomu fólksins, sendi hún fjóskon-
una, sem Halla hjet, yfir á Suðurey og skildi hún kalla
8