Hlín - 01.01.1941, Qupperneq 144

142
Hlín
þessar 5, á bæjunum til skiftis, og höfðum með okkur handa-
vinnu og sátum og ræddum saman, eða að ein las upp úr ein-
hverri góðri bók. — Við höfðum með okkur brauð og sykur, en
sú, sem heimsótt var, veitti kaffi og rjóma. Við höfðum verulega
gaman að þessu, og var ákveðið á síðasta fundi að halda áfram
með þetta í vetur líka. K.
Frá kvenfjelaginu á Hvalfjarðarströnd er skrifað: — Við kon-
urnar hjer i sveitinni höfum fjelagsskap með okkur. — Við vorum
svo heppnar að eignast hús í fyrra ,er það gamalt vörugeymslu-
hús, steinsteypt, sem stendur hjerna inn á Hrafneyri og átti
Mjólkurfjelag Reykjavíkur það, en þurfti ekki iengur að nota það
og gaf svo kvenfjeiaginu.
Við höfðum í huga talsverðar framkvæmdir þar, meðal annars
ætluðum við að setja spunvjelina þar niður og síðar meir að efna
okkur upp á vefstól. — En margt fer öðruvísi en ætlað er! —
Strax i vor sló'gu Bretarnir sjer á húsið og hafa ekki slept því
síðan, en vonandi borga þeir okkur viðunandi Ieigu. G. Þ.
Úr Hróarstungu á Fljótsdalshjeraði er skrifað á þorranum 1941:
— Kvenfjelagið okkar er nú nýbyrjað að hafa ieiksýningu, hefur
tvisvar sýnt sama stykkið, og var það vel sótt eftir ástæðum, og
svo höfðum við líka tombóiu. Það voru munir, sem við kvenfje-
lagskonur gáfum og bjuggum til ,en sumt keypti fjelagið til þess
að hafa ágóða meiri, því það gengur betur í augu fólksins að
eitthvað sje með af búðarvöru. — Við höfðum talsvert upp úr
þessu. A. K.
Ekkja á Norðurlandi skrifar í janúar 1941: — Þá fer maður
nú að skrifa það herrans ár 1941, það byrjar heldur glæsilega
hvað tíðarfarið snertir, alauð jörð, þíðviðri og gullskygður himin,
útlitið er svo töfrandi, að andi manns rennur eins og saman við
náttúruna og alheiminn og gleymir smáleik sínum og einstæðings-
skap. — Nú verður maður að safna sjer orku og yl sem endist til
vorsins, hvað sem á dynur. — Nú er veturinn farinn að styttast
svo mikið. — Það er eins og blessaðar skepnurnar finni þetta
líka og njóti þess, og grænu stráin Ianga til að gægjast upp úr
moldinni til að lofa dýrð náttúrunnar. — Þegar frostið kom i
nóvember, tók jeg 30 óútsprungna hnappa af Baldursbránni úti
í garðinum og ljet þá í ílát inn í eldhúsglugga, mjer til augna-
yndis. — Þeir sprungu allir út og voru svo fagrir, 6 lifðu jólin.
— Það má nú segja, lífið er dásamlegt. S.