Búnaðarrit - 01.01.1947, Side 58

52
BÚNAÐARRIT
Árið 1946.
Um miðjan janúar fór ég til Reykjavikur vegna út-
varpsfræðslunefndar Búnaðarfélagsins, sem ég á sæti i.
í byrjun febrúar átli félagsskapur norskra bænda,
Norsk Bondelag, hálfrar aldar afmæli, og sendi það
Búnaðarfélagi íslands boð um að senda mann á af-
mælishátíðina. Var boðið þegið, og varð að ráði, að ég
færi þessa ferð fyrir félagsins hönd. Var þó fyrir-
sjáanlegt, þar sem öðrum ferðum en á sjó var ekki
til að dreifa þá, að ekki var hægt að vera kominn til
Osló í tæka tíð. Var þó ákveðið, að ég skyldi fara, og
lagði ég af stað 7. febrúar til Kaupmannahal'nar. Fór
svo þaðan til Osló og afhenti stjórn Norsk Bondelag
hið skrautritaða ávarp frá Búnaðarfélagi íslands, í
samsæti, sem haldið var af þessu tilefni. Voru þar
staddir ýmsir fleiri en stjórn félagsins, því að þá er ég
kom þar, stóð yfir „Búnaðarvika", sem haldin er í
Osló að vetrarlagi ár hvert. Voru margar ræður haldn-
ar í því samsæti, og heyrði ég, að stjórn Norsk Bonde-
Iag þótli kveðja Búnaðarfélags íslands hin fegursta,
er þeim hafði borizt í tilefni af afmælinu —- og hörm-
uðu aðeins, að hún slcyldi ekki bafa borizt á sjálfri
afmælishátíðinni.
Ég dvaldi í Noregi tæpar 3 vikur og notaði tímann
til að kynna mér ýmislegt viðvíkjandi áhugamálum
mínum. Meðal annars skoðaði ég hin ýmsu söfn í Osló
og nágrenninu og helzl bvggðasöfnin. Eitt bið merk-
asta af þeim, á Norðurlöndum, er hið fræga safn
„Maihaugen“ í Lillehammer í Guðbrandsdal, sem
tannlæknirinn Aksel Sandevig safnaði til og stofnaði
— og veitir hann því forstöðu enn, háaldraður. Var
hann rúmliggjandi, þegar ég kom þar, en lagði fyrir
aðstoðarmenn sína að sýna mér safnið og leiðbeina
mér hið bezta þá tvo daga, sem ég dvaldi þar, enda
þótt safnið væri lokað þá daga. Varð mér því dvölin