Morgunn - 01.12.1924, Síða 42

152
MORGUNN
hingiað í huganum og þær renna saman. Vér höfum safnast
saman kring um gröf þess, sem þú hefir elskað og mist. Morg-
unroðinn frá gröf lírists hefir breiðst yfir hana. Það, sem
Kristur óskar, a8 þér sé boðað hvern páskadag, er þetta: ungir
menn í skínandi klæöum hafa og setið viö gröf ástvinar þíns;
liann uppréis líka þegar eftir dauðann, og ástríki og umönnun
annara tók við, er hjálp þín hætti að ná til hans. Þú mátt
aldrei ímynda þér að hann hvíli í gröfinni. Hví leitar þú
hins lifanda meðal hinna dauðu? Það er líkaminn einn, sem dó.
Líkamimir eru hinir dauðu; ódauðleg sálin er ekki meðal
þeirra. Bn eins og Kristur var nálægur saknandi vinum sínum
fyrst eftir dauðann og gerði sér mikið far um, at> þeir yrðu
varir við þá návist, eins var og er um vin þinn. Sá er að eins
munurinn, að ástvinur þinn átti eklci mátt Krists til að birtast
og þú eigi eins skygn augu og ltonurnar, er að gröfinni
komu. Bins víst og það er, að Kristur lifir í æðra heimi, eins
áreiðanlega lifir ástvinur þinn þar. Rétt skilið á einmitt
upprisa Krists að tryggja þér þetta. Eg hefi marglýst því yfir
hér í kirkjunni, að nú er örugg þekking að fást á þessu, og sú
mikilfenglega þekking er að verða eign fleiri og fleiri; bráð-
um verður liún varanleg eign allra manna. Og þá stíga mátt-
ugir lofsöngvar upp frá lýð margra landa, er m'enn safnast
kringum gröf Krists á upprisuhátíðinni. Kom því með hrygð
þína! Ef þér finst hún ekki þess verð, að hún sé borin út að
gröf Krists, því að liún heyri ekki til smyrslanna, þá lofaðu
honurn að breyta henni í ilmgrlas. G-leymdu því ekki, að þú
átt eftir aö hitta alla mista ástvini þína í þeim hinum sama
heimi, sem Jesús gekk inn til við andlát sitt, átt eftir að hitta
þá í dýrlegum líkama. Hugsaðu til þess samlífs, sem þar er
fyrir hendi, og gleymdu ekki, að skilnaðurinn sári hefir lagt
til ríkan skerf á þá sælu, sem þú átt eftir að njóta. Hann hefir
meðal annars lireinsað og helgað þig. Og það er vafalaust eitt
meginskilyrðið fyrir því, að unt sé að eignast hina æðstu sælu.
Eg vildi fúslega geta sannfært þig um alt þetta. Eg get
það ekki. Eg læt mér nægja, aö segja yður ofurlítið atvik,