Morgunn - 01.12.1924, Síða 89

MORGUNN
199*
sumarið. Systurnar buðu mér kaffi, og gengu út og inn um
beina, frii II. sat og lék aS pendúli, eins og liún vœri að finna
upp perpetuum mobile, og við fórum þegar að deila um lífið
eftir dauðann, en eg gleymdi alveg samtali olckar, og hvernig
það endaði.
Við fórum skógarförina, og liöfðum mestu ánægju a£'
henni. Um haustið mætti eg frú H. á götu, og eg man enn,
hvernig hún var búin. Ilún hafði svartan stráhatt á höfði og
svarta slæðu; hún var á svartri hnésíðri pluss-yfirliöfn og með
svarta hanska á liöndunum, og gekk létt og rösklega á göt-
unni. Uppeldisdóttir hennar var með henni. Þetta var í síð-
asta sinni, er eg sá frú II. í lifandi lífi. Um veturinn lirakabí
heilsu hennar; í janúar 1875 var liún flutt á sjúltrahús til
uppskurðar, og í febrúar 1875 dó hún á sjúkraliúsinu. Við
íslendingar fylgdu henni fjölmennir til grafar, og af því að
hún var náskyld einum okkar stúdentanna, þá bárum við liana
til grafar úr Kapellunni, og eg var einn af þeim, sem liélt
undir kistuhornið liennar.
Maður frú II. tók þunga sorg eftir lát liennár. Ýmsum vin-
um hans þótti hin mesta nauðsyn bera til þess, að honum létti
sorgin. Einn þeirra bauð lionum út á land til sín í páskafríinu,
og eg var fenginn til að fara með honum. Ilann svaf þar ekkí
um nætur, nema 2 eða 3 tíma, og þegar við komum aftur til
ITafnar vissi eg ekki, Iivort honum liefði létt nokkuð, en þóttí
það þó líklegra. Ilann fór að búa skip til íslands; eg settist
fyrir alvöru viS námið og mér gleymdist brátt frú H. aT-
gjörlega.
Um miðjan júní 1875 lá eg sofandi á Garöi á sófa í lier-
berginu mínu. Eg vakn'aði við að barið var á dyr á lierberginu
fyrir framan lierbergið mitt. Þar bjó danskur stúdent. Eg lmgs-
aði með mér að þetta snerti mig ekkert, þetta væri einhver,
sem ætlaði að finna sambýlismann minn. Ilann var kominn
yfir á Jótland, þó að eg vissi það ekki í svipinn. Eg heyrSi að
gengið var yfir gólfið á ytra herberginu, létt en ákveðið, og
barið á dyrnar hjá mér, létt en ákveSið. Eg heyrði að það var
kvenmaður, sem baröi á dyr, og varð forviða, og hálf-hræddur.