Morgunn - 01.12.1954, Qupperneq 56

134
MORGUNN
meðvitund mín er ljós, því að ég hef ekki verið svæfður.
Ég get ályktað, séð og heyrt greinilega, og ég ætla að halda
því til endalokanna. Ég ætla að setja rækilega á mig hvert
einasta atriði í þessu ævintýri, og svo ætla ég að skrifa
um það síðar nákvæmlega". Því næst fer hann að lýsa því,
hvernig lífið hafi til skiptis eins og verið að koma og fjara
út, og hann segir: „Svo gersamlega sannfærður, að enginn
skuggi efans var til í mér, varð ég um það, að lífskjarninn
í mér væri ódrepandi, og að hvað sem kynni að verða um
líkamann, myndi lífskjarninn í mér halda áfram að lifa,
og myndi reynast ódrepandi“. Þá kemur hann með enn
undraverðari staðhæfingu. Hann segir, að með sér hafi
reynzt sterkari löngun til að hverfa inn í hið óþekkta, en
til að hverfa aftur til lífsins. Aðeins endurminningin um
fjölskyldu hans og vini og hollusta hans við lækninn, sem
var að gera sitt bezta fyrir hann, vöktu honum vold-
uga ósk um að halda áfram að lifa á jörðunni. Læknirinn
sagði honum síðar, að hjarta hans hefði ætlað að gefast
upp, meðan á skurðaðgerðinni stóð, og að nokkurum sinn-
um hefði hann haldið, að hann væri að deyja. Þeir álykt-
uðu báðir, læknirinn og blaðamaðurinn, eftir á, að þessi
bilun hjartans hefði fyrst vakið löngun sjúklingsins til að
deyja og síðan löngun hans til að lifa áfram hér. Hann
segir: „Hin algera vissa um, að dauðinn væri ekki enda-
lok, heldur upphaf að nýju lífi, var allsráðandi í huga mín-
um“. Og hann segir annað, sem við skulum gefa gaum:
„Þótt ég hefði lifað gersamlega flekklausu lífi, sem ég
hafði engan veginn lifað, hefði ég ekki getað fundið til
minni iðrunar en ég gerði þarna í dauðanum. Ég fann ekki
til neinnar iðrunar yfir glötuðum tækifærum í lífi mínu,
ekki rifjaðist upp fyrir mér nokkur mynd af liðinni ævi
minni, ég hugsaði enga hugsun um umbun eða refsingu,
ég fann aðeins til ósegjanlegrar rósemi og friðar og fann,
að ég var falinn umsjá óendanlega góðs valds, sem bar
umhyggju fyrir mér og mundi vernda mig frá öllu illu,
valds, sem stjórnaðist af góðleika og miskunnsemi. öll