Morgunn - 01.12.1954, Blaðsíða 10

88
MORGUNN
fyrra. M. Bernström sagði svo frá: „Frú Thompson kom
til Gautaborgar með skipi frá Englandi. Ég fór í bílnum
mínum til að taka á móti henni. Hún vissi ekki nafn mitt
áður, hvað þá meira um mig. Þegar við komum heim og
höfðum tekið okkur sæti í skrifstofu minni, sagði hún, al-
ókunnug í alókunnugu húsi: Ég sé, að þér haf ið misst ung-
an son. Hann er hér. Og svo sagði hún mér nánara frá syni
mínum, svo að ég kannaðist við, en ég spurði: Getur hann
fært mér sönnur á, að hann sé hér? Frúin svaraði: Hann
segir, að í bókahillunum hérna sé ein bók, sem hann hafi
átt, en aðeins ein. Ég svaraði: Þetta er ekki rétt. Þegar
hinn sonur okkar gifti sig, tók hann með sér allar bækur
þeirra bræðranna, hverja einustu. Frúin sagði: Hann seg-
ist vita þetta betur en þér. Ég svaraði: Þetta er ekki rétt,
en ef svo er, getur hann þá ekki sagt yður, hvar bókin er?
Frúin sagði: Við skulum sjá. Og nú gekk hún að bókahill-
unum, tók hiklaust út eina bók, rétti mér og sagði: Hver
átti þessa bók? Ég opnaði bókina og mér til mikillar furðu
sá ég, að nafn sonar míns var skrifað á hana. Án þess ég
vissi, og þvert ofan í ætlun mína, hafði hinn sonur minn
skilið eftir þessa bók, af vangá, þegar hann átti að taka
allar bækur bróður síns til sín. Það, sem mér er kærast í
þessu merkilega atviki, er, að þegar sonur minn var hjá
okkur, áttum við heima á allt öðrum stað. I lifanda lífi
kom hann aldrei í þetta hús. Þetta sannfærði mig um, að
hann veit um okkur eftir að hann fór af jörðunni. Yið
hjónin höfum leitað síðan og ekki fundið í bókasafni mínu
aðrar bækur drengsins okkar“.