Morgunn - 01.12.1975, Qupperneq 71

BHAGAVAD GITA
173
sannleika“. Síðan skýrir Krishna fyrir Arjuna nánar hið tvö-
falda guðdómseðli sitt. Hið óæðra eðli hans er náttúran sjálf,
er nefnist Prakriti, en það er efnið i sínum margbreytilegu
myndum. Hið æðra eðli hans er sköpunar- eða lífseðlið, sem
viðheldur allri tilverunni. Alvitundin er kjarni allra hluta,
andlegra og efnislegra, en sálir þær, sem blindaðar eru af
eiginleikum efnisins, fá ekki skynjað hana; hún er hulin af
hinni guðdómlegu blekkingu, Maya, sem er ofin úr eiginleik-
anum og villir mönnum sýn, en hann endurtekur að þeir,
sem elski hann, komi til hans, hins Eilífa, en hinir blindu,
dómgreindarlausu og vitgrönnu þekki ekki hið eilífa guðdóms-
eðli, þvi það opinberist ekki öllum og sé sveipað hans eigin
Maya-Yoga. Hann þekki allar verur frá eilífð til eilifðar, en
enginn þekki hann. Verurnar í þessum heimi lifi allar i
hlindni, sökum blekkingar andstæðnanna tveggja, sem spretta
af girnd og hatri, en þeir sem leiti athvarfs og lausnar hjá
sér, hinum Innsta Veruleika, þeir muni þekkja sig á sinni
andlátsstundu og vitund þeirra muni sameinast sér, hinu alls-
staðar nálæga og altakandi, sem sé í öllum verum og allt í
öllu. Og þannig lýkur kaflanum um Yoga dómgreindar og
þekkingar.
Frœðin um hiS eilífa guSdómséSli.
í upphafi áttunda kafla, sem nefndur hefir verið, Fræðin
Um Leiðina Til Hins Eilífa Brahma, eða Brahma-Yoga, spyr
Arjuna, hvað sé hið eilífa Brahma, hvað alsálin,-Atman, sé
og hvað sé sköpunareðli guðdómsins, — Karma, og hvernig
sá, er öðlast hafi sjálfsstjórn, fái þekkt hið algjöra og samein-
ast því á andlátsstundinni. — Og Hinn Blessaði svarar hon-
um með nánari útlistun og skýringum um hið eilífa Brahma,
sálina og eðli Karma, sem eru eittíhvað á þessa leið: Brahma
er hið æðsta og ótortímanlega, sem er óbreytanlegt og eitt í
sjálfu sér. Er það birtist i einstaklingnum þekkist það sem
andi mannsins, en Karma er mátturinn, sem liggur til grund-
vallar allri sköpun, og sem lífverurnar fá lífsorku sina frá. -—
Þá segir liann ennfremur, að á þvi leiki enginn vafi, að sá