Frjáls verslun - 01.01.2004, Side 124

Barclay tvíburarnir
Þeir eru að kaupa Daily Telegraph og eru í 34. sæti á auðkýfingalista Sunday Times.
Eftir Sigrúnu Davíðsdóttur
Barclaynafnið er auðvitað á öðru hveiju götuhorni í London
á útibúum Barclaybankans. En Barclaynafn þeirra Davids
og Fredericks er öldungis ótengt bankanum, nema að
Barclay er skoskt nafn. Þeir bræður, sem hafa sjálfir skapað Jjár-
málaveldi sitt, eru frægir fyrir þörf sína á að vera út af fyrir sig
og á endanum dugði ekkert nema afskekkt eyja í Ermarsundi,
sem þeir keyptu 1993.
Þeir hafa byggt sér alvörukastala, að sögn fyrir 60 milljónir
punda, sem kunnugir segja að líkist meira munaðarhóteli en
heimili. Kastalinn er ramminn um umsvif þeirra, sem spanna
hótel eins og Ritz í London, fasteignir og dagblöð eins og
Scotsman og Business. Og það eru einmitt dagblaðaumsvifin
sem hafa skudað þeim í tjölmiðlaumfjöllunina; þeir hafa áhuga
á að kaupa Daily Telegraph fyrir um 260 milljónir punda - alltof
lágt verð segja sumir. En það flækir málið að Hollinger, eignar-
haldsfélag Telegraph er flækt í málaferli og því óvist hvernig
kaupin gerast á eyrinni. Þeir voru aðlaðir á þúsaldarárinu fyrir
stórtæk framlög til góðagerðarmála, hafa meðal annars lagt 40
milljónir punda í læknisfræðirannsóknir.
Byrjuðu í húsamálun Tvíburarnir fæddust í Vestur-London
1934, David tíu minútum á undan og eins og myndir sýna þá
eru þeir eineggja tvíburar, sem ekki er auðvelt að þekkja í
sundur, nema að David skiptir æ þynnra hárinu hægra megin
en Frederick vinstra megin. Faðir þeirra var skoskur farand-
sölumaður, sem átti tíu börn. Bræðurnir voru ekki nema 16
ára þegar faðirinn lést og þá hófst viðskiptasagan, sem átti efdr
að fara á flug, með því að þeir stofnuðu húsamálningarfyrir-
tæki. Þegar kom fram á sjötta áratuginn voru þeir komnir yfir
í fasteignaviðskipti, keyptu húseignir, gerðu upp og seldu,
sem löngum hefur verið vænleg leið til að auðgast í London.
Upp úr því fóru umsvifin að dreifast á ýmislegt fleira, svo sem
skipamiðlun, Jjölmiðlun, hótel og fasteignir. En það var ekki
Jýrr en undir lok 9. áratugarins að það tók að bera á bræðrun-
um og þá líka rækilega.
Búa í kastala á eyju í Ermarsundi Eins og margir aðrir enskir
auðmenn hafa bræðurnir komið sér fyrir í Mónakó, þar sem
þeir eiga bæði hótel og spilavíti. Óþarfi að taka fram að Mónakó
er skattagriðland, en 1993 keyptu bræðurnir sér sitt einka-
griðland, sem er eyjan Brecqhou, ein af Ermarsundseyjunum.
Eyjan heyrir undir aðra smáeyju, Sark, sem heyrfr undir
Guernsey. Þó það virðist merkilegt þá ríkja miðaldirnar enn á
þessum slóðum og í þeim anda reistu bræðurnir sér kastala,
sem er miðaldalegri en flestir alvöru kastalar. En þegar þeir
fóru að reka sig á forneskjuleg lög og siði þarna var þeim nóg
boðið og lögðu í málaferli, sem þeir hikuðu ekki við að heJja
fyrir Evrópudómstólnum.
Sark er ein af þessum undarlegu neðanmálsgreinum í
enskum lögum, því þó eyjan tilheyri Bretlandi gildir bresk
lögsaga ekki með öllu þar. Arið 1565 gaf Elísabet I einum vild-
armanna sinna eyjuna, sem hefur síðan verið í einkaeign. Eyj-
unni er stjórnað af „seigneur", stjórnanda, sem erfði titilinn
frá móður sinni, en hans ætt hefur átt eyjuna síðan á miðri 19.
öld. A þingi eyjarinnar sitja 12 kosnir og 40 ókosnir meðlimir
og orðið lýðræði er ekki til í stjórnarfyrirkomulaginu. Eyjan
fær hvorki Jjárframlög frá ESB né Bretlandi, en klárar sig vel,
enda er hún hluti af skattaparadísinni á Guernsey og sagt er
124