Ný saga - 01.01.1988, Blaðsíða 12

Ný saga - 01.01.1988, Blaðsíða 12
Auður G. Magnúsdóttir kennt var verkmanni föður hennar . . . Ekki hataði Högni hana firir þat, ok ekki hélt hann nú dóttur sinni minnr á loft en áðr þetta gjörðist.14 Seinna var þó gert opinbert að faðir barnsins hefði verið Hreinn Hermundsson, er þá var látinn, en á meðan hann lifði hafði Snælaug „þorat ei upp at kveða sakir ríkis Her- mundar föður hans.“15 Her- mundur var goðorðsmaður og sennilega hafa tilfinningar Högna til dóttur sinnar ráðist af því að hann vissi ætíð rétt faðerni barnabarns síns, og þótti ekki slæmt. Hin dóttir Högna var gift Eyjólfi Stafhyltingi. Þau hjónin létust bæði frá tveimur börnum, Ara og Olöfu. Segir svo frá afdrifum barnanna: Ari . . . var lostinn líkþrá, ok Ólöf . . . varð hálf-fífla ok seldi hann [væntanlega Eyjólfur] Snorra Sturlu- syni meðr ráði Snælaugar í Bæ staðarforráð, en hann skyldi gifta hana ok fá henni penínga, en giftíng sú kom ekki fram, ok átti hún börn með strákum.16 I þetta sinn brást Snorra amorsbogalistin og af frá- sögninni er auðsætt að Ólöf átti ekki uppreisnar von eftir barneignir sínar með ótíndum strákum. Hin óskilgetna dótt- ir Snælaugar og Hreins óx úr grasi og varð frilla Snorra Sturlusonar og móðir Ingi- bjargar Snorradóttur sem gift- ist seinna Gissuri Þorvalds- syni. Snælaug þótti að engu óálitlegri kvenkostur eftir barneignina, vegna þess hversu göfugur barnsfaðirinn var. Ólöf fékk hins vegar að gjalda þess að vanda ekki val rekkjunauta sinna betur. Einnar nætur ævintýri, og ást- ir kvenna til sér lægra settra, voru forboðnir ávextir og gera má ráð fyrir því að ákvæði Grágásar um legorðssakir hafi fyrst og fremst beinst gegn slíku. Ákvæði lögbóka hafa því verið ágætis baktryggingþeim sem töldu sér misboðið. Oft kemur fyrir að konur eru flek- aðar til vanvirðingar við eigin- menn þeirra og feður. Ef rétt var að farið, þurfti ákvæðanna ekki við. Höfðingjar fengu sér varla fasta frillu eða fylgikonu nema að höfðu samráði við lögráðendur konunnar. Þá fór fram réttur forleikur, rétt eins og fyrir hjónaband. FRILLULÍFI í STJÓRNMÁLALÍFI Þegar Ormur Jónsson tók sér fyrir frdlu Þóru Eiríks- dóttur, systur Kolskeggs auðga, hefur það efalítið ekki verið án samráðs við Kol- Barneignir með ógiftum stúlkum og ástleitni við þær var fyrst og fremst móðgun við fjölskyldu hennar, þvi gera má ráð fyrirþví að spjöiiuð hafi stúlkan verið álitin lakari kvenkostur, eða ekki jafn góð „fjárfesting“ og áður. Þórður kakali giftist ekki, hann átti börn með fjórum konum. 4 Það má ætla að samningsaðilar hafi „rætt málin yfir öikrús" þegar samningar um frillukaup og pólitískan stuðning voru gerðir. skegg. Og þrátt fyrir að Ormi hafi kannski fundist konan hin fríðasta, réð það varla sambandinu því Kolskeggur var vellauðugur, en Þóra einkaerfingi hans og börn hennar eftir hana. Ormur hafði af fé Kolskeggs eins og hann vildi, og seinna forræði yfir eignum barna sinna. Kol- skeggur var enginn kotungur, og hefði án efa getað fengið einkasystur sinni gott gjaforð en valdi henni fremur frillu- stöðu. Hugsanlega hefur Kol- skeggur sóst eftir völdum í krafti auðs síns en orðið undir í baráttunni við hina metnað- arfullu Oddaverja, sem vildu styrkja stöðu sína á Rangár- völlum. Það er því líklegt að þeir Kolskeggur og Ormur hafi rætt stöðuna yfir ölkrús og gert með sér samning um konu og eignir. Kolskeggur hefur því keypt sér vináttu og vernd Oddaverja. Dæmin eru fleiri. Sturla Sighvatsson átti sér frillu ættaða úr Miðfirði, Vig- dísi Gíslsdóttur. Ljóst er að þeim feðgum Sighvati og Sturlu gat verið verulegur akkur í að eignast sem banda- menn ætt Gísls á Reykjum í Miðfirði enda segir sagan: „margt var þá röskra manna í Miðfirði.“17 Bróðir Vigdísar, Guðmundur, barðist líka eins og hetja í liði þeirra feðga uns yfir lauk og komst til mann- virðinga. Þórður kakali giftist ekki, hann átti börn með fjórum konum. Ein þeirra var Kol- finna Þorsteinsdóttir, systir Eyjólfs ofsa, en hann komst einmitt til mikilla mannvirð- inga, ma. vegna sambands síns við Þórð kakala. 10
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68
Blaðsíða 69
Blaðsíða 70
Blaðsíða 71
Blaðsíða 72
Blaðsíða 73
Blaðsíða 74
Blaðsíða 75
Blaðsíða 76
Blaðsíða 77
Blaðsíða 78
Blaðsíða 79
Blaðsíða 80
Blaðsíða 81
Blaðsíða 82
Blaðsíða 83
Blaðsíða 84
Blaðsíða 85
Blaðsíða 86
Blaðsíða 87
Blaðsíða 88
Blaðsíða 89
Blaðsíða 90
Blaðsíða 91
Blaðsíða 92
Blaðsíða 93
Blaðsíða 94
Blaðsíða 95
Blaðsíða 96
Blaðsíða 97
Blaðsíða 98
Blaðsíða 99
Blaðsíða 100
Blaðsíða 101
Blaðsíða 102
Blaðsíða 103
Blaðsíða 104
Blaðsíða 105
Blaðsíða 106
Blaðsíða 107
Blaðsíða 108
Blaðsíða 109
Blaðsíða 110
Blaðsíða 111
Blaðsíða 112
Blaðsíða 113
Blaðsíða 114
Blaðsíða 115
Blaðsíða 116
Blaðsíða 117
Blaðsíða 118
Blaðsíða 119
Blaðsíða 120
Blaðsíða 121
Blaðsíða 122
Blaðsíða 123
Blaðsíða 124
Blaðsíða 125
Blaðsíða 126
Blaðsíða 127
Blaðsíða 128
Blaðsíða 129
Blaðsíða 130
Blaðsíða 131
Blaðsíða 132

x

Ný saga

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Ný saga
https://timarit.is/publication/806

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.