Ritmennt - 01.01.1998, Qupperneq 40

EIRÍKUR ÞORMÓÐSSON OG GUÐSTEINN ÞENGILSSON
RITMENNT
landsins, - því fágætt mun þaó, að almúgamaður
- ekki fjölskrúðugri en þú mátt vera eða ert -
skuli hafa komið sonum sínum79 eins til mennta
og þú; sem ég hér með óska að þér endist aldur
<og> elja til að fá fullkomnað.
Jónatan segir tíðarfar ágætt, eitthvert hið
besta á öldinni, og enn lifi Guðmundur
gamli á Varðgjá en hjá honum hafi hann
fengið gamla rímnaskruddu, þar á séu Her-
vararrímur gömlu með fleiru, þær sem
prentaðar hafi verið fyrrum en fáist nú
hvergi í nágrenni Jónatans þannig að sér hafi
þótt það góður fengur - framan við sltræðu
þessa hafi verið Geiplur gömiu en nú sé að-
eins eitt blað eftir af þeim.
Níundi tugur aldarinnar er að hefjast. Jón
sonur Jónatans fer suður til Reykjavíkur í
fylgd með Daníel pósti. Hann hefur e.t.v.
meðferðis það bréf frá föður sínum til Jóns
Borgfirðings sem dagsett er 28. febrúar 1881
þar sem hann segir m.a.: „Ég bið þig ganga
með honum til að sjá Forngripasafnið, - og
ýmsar dýrðir og fegurðir bæjarins Reylcja-
vílcur. Hann hefir ef til vill elclci orðið þar
víðförull enn og ætti hann að lcynnast þar
betur við." Þá fylgir með sú bón til Jóns að
hann láni Jónatan Nílcódemusar guðspjall
til eftirritunar, einnig ef hann ætti Fjanda-
fælu Jóns Guðmundssonar lærða og sömu-
leiðis biður Jónatan hann um að huga að því
hvort til séu sltjöl og sltilrílti um landa-
merki og ítölc jarða í Fnjósltadal, fleiri en
Jón hafi þegar sent honum um Þórðarstaði.
Áfram halda bréfaskriftirnar og í bréfi
dagsettu 6. nóvember 1881 fagnar Jónatan
því að Fræðimannatal Jóns verði prentað80
og telur að það verði minnisvarði hans til
frægðar og frama. Honum lcemur til hugar
að leggja með í bréfið eftirrit af titilblaði á
handriti noltltru sem hann á því að hann tel-
ur þýðarann þess verðan að lcomast í fræði-
mannatalið „þó málið á handriti þessu sé
elclci gott, sem eltlti er að vænta frá þeirri
öld." Jónatan stundar miltið afslcriftir og
hefur margt á prjónunum. Hann er að
reyna að safna til sagna Fnjósltdælinga á
næstl(iðnum) tveimur öldum, það fengið get um
helstu æviatriði enna merltari manna með
fl(eiru), en fátt er til við að styðjast, er maður get-
ur orðið fróður af um ýmsa tilburði; fátt hefir
verið ritað, og það sem hefir verið til í sögnum
manna á milli hverfur í óminnishaf af því enginn
ritar. Nú mun eltlti gott að fá Annál Þorsteins
prófasts Ketilssonar á Hrafnagili - ég hefi Annál
Sveins lögmanns, hefir Espol(ín) það mesta úr
honum í Árb(ólt).
Þá telur Jónatan upp sem eign Tíðavísur
Sigfúsar prófasts Jónssonar í Höfða, vantar
þó í ein fimm eða sex ár, Magnúsar prests
Einarssonar á Tjörn í Svarfaðardal og Þor-
lálts Þórarinssonar prófasts á Osi um 16 ár
en í prentaðri útgáfu 1858 eru þær aðeins
um 8 ár. „Margir ámæla Bókmenntafélag-
inu fyrir deyfð og dugleysi að vera eltlti bú-
ið að gefa út meira af Fornbréfasafninu" seg-
ir Jónatan að loltum bréfsins.
í næsta bréfi, 16. febrúar 1883, segist Jón-
atan hafa loltið við að sltrifa upp Krultltspá
og Niltódemusarguðspjall sem hann hafði
fengið að láni hjá Jóni - biður Jón raunar að
senda sér viðaulta ef hann fái fyllra handrit
af Krultltspá - og ltvartar enn yfir að sig
vanti Fjandafælu Jóns lærða
og er þó eltlti langt síðan það var til hér í sveit-
inni, það sama þó farið veg allrar veraldar, að ég
79 Finnur prófessor í Kaupmannahöfn og Klemens
landritari og ráðherra urðu kunnastir barna Jóns.
80 Kom út í Reykjavílt 1884 og hét Stutt rithöfunda-
tal á íslandi 1400-1882.
36