Ritmennt - 01.01.1998, Side 66

DICK RINGLER
RITMENNT
I know where all hope - and my whole world - flames with the fire of God. I throw off the chains of thought, I fling myself into your soul. Veit ég hvar von öll og veröld mín glædd er guðs loga. Hlekki brýt ég hugar og heilum mér fleygi faðm þinn í.
I sink myself, see into your being, live your very life; each gracious moment that God loves you blooms in my burning heart. Sölckvi eg mér og sé ég í sálu þér og lífi þínu lifi; andartak sérhvert, sem ann þér guð, finn ég í heitu hjarta.
Alone together we gathered flowers high on the heath at dawn. I wove you wreaths, reverently laying loving gifts in your lap. Tíndum við á fjalli, tvö vorum saman, blóm í hárri hlíð; knýtti ég kerfi og í kjöltu þér lagði ljúfar gjafir.
You heaped my forehead with fragrant rings of bright blue flowers, one, then another; you nodded and smiled and swiftly snatched them away. Hlóðstu mér að höfði hringum ilmandi bjartra blágrasa, einn af öðrum, og að öllu dáðist, og greipst þá aftur af.
We laughed in the highlands while heaven grew clear, bright at the mountain brim. Not a single joy seemed to exist apart from living our life. Hlógum við á heiði, himinn glaðnaði fagur á fjallabrún; alls yndi þótti mér ekki vera utan voru lífi lifa.
The wise flower-elves wept in the hollows, they knew we would need to part. We thought it was drops of dew, and kissed cold tears from the crossgrass. Grétu þá í lautu góðir blómálfar, skilnað okkarn skildu; dögg það við hugðum og dropa kalda kysstum úr krossgrasi.
62