Ritmennt - 01.01.1998, Page 86

STEINGRÍMUR JÓNSSON
RITMENNT
ari; en Reykjavíkurpósturinn þylcir þeim daufur nokkuð og elcki
nógu fjölskrúðugur.28
Reykjavílcurpósturinn svaraði fyrir sig í maíheftinu 1848 og
fann Kvöldvöku í sveit flest til foráttu. Höfundur ritlingsins hafi
gert sér það að skyldu að finna að flestum stéttum og fyrirkomu-
lagi hér í landi og það megi því með sanngirni segja að í ritlingn-
um kenni margra grasa; hann hlaupi úr einu í annað og hreyti
sínu í hvern, honum sé ekkert að skapi en einkum sé hann þó
margtalaður um það hvað embættismennirnir í landinu, helst
sýslumennirnir og prestarnir, séu ágengir og ágjarnir, og þó eink-
um hinir síðarnefndu.29
Af framangreindu má glöggt ráða að Magnús Grímsson hefur
um margt haft svipaóar skoóanir og Sveinbjörn. Ritstörf Magn-
úsar og þekking hans á prentverki og bókaútgáfu eru næg ástæða
til að hann gæti hafa verið sjötti maðurinn í fundarhópnum.
Ljóst er að Sveinbjörn valdi sér samstarfsmenn sem voru allt
öðruvísi en þeir sem áður höfðu fengist við blaóaútgáfu. Slcal
fyrst bent á bókagerðarmennina þrjá sem voru bestu fagmenn-
irnir á sínu sviði á þessum tíma. Bæði Helgi og Einar höfðu far-
ió til Danmerkur til náms og starfa í prentsmiðju S.L. Moller
sem prentað hafði mörg og margvísleg rit fyrir íslendinga í Kaup-
mannahöfn. Það má vafalaust telja það verk prentaranna að
Þjóðólfur var prentfræðilega séð eins nútímalegur í útliti og
kostur var. Blaðið var prentað með latínuletri í eins stóru broti
og hægt var að prenta í pressu Landsprentsmiðjunnar. Fyrir-
myndin var danska blaðið Fædrelandet. Var það um þessar
mundir eitt frjálslyndasta blaðið í Kaupmannahöfn og hafði
skipt yfir í latínuletur 1. júlí 1848. Blaðió var opið fyrir skoðana-
skiptum sem þá var nýjung, og meðal þeirra sem birtu þar ýms-
ar greinar sínar var Jón Sigurðsson.
Sérstaða Sveinbjarnar, Jóns Árnasonar og Magnúsar Gríms-
sonar meðal þeirra sem staðið höfðu að útgáfu rita á íslandi var
að þeir höfðu engin ættartengsl við yfirvöld landsins eða ráða-
menn prentsmiðjunnar. Það kom berlega í ljós hvaða þýðingu
þetta hafði þegar loldð var fyrsta árgangi Þjóðólfs haustið 1849.
Þá hættu Egill Jónsson og Einar Þórðarson sem útgefendur og
28 Magnús Grímsson (1926), bls. 101.
29 Reykjavíkurpósturinn 2:8 (maí 1848), bls. 124.
82
j