Ritmennt - 01.01.1998, Side 96

SIGURÐUR PÉTURSSON
RITMENNT
Kal CTTTXá'yxPOLciu' éoíai 0eoö péyay oíktop écþeíX£ev,
Elpr|yr|C cþíXoc, Kai Ka0apöc KpaSír|v. 20
"Oc TToXXá XpioToio p.eyaKXéoc eiveK' áveTXri
”AXyea, vúv (reyáXou KÚSeoc ávTiáoei.
’Ou 0áue B1 I <t>OTZOX, [ieXif|8ea 5' úttuou iaúei,
ToúveKev tö <þíXoi, 0apoeÍTe Kai TOKéec:
’AuTÍKa Xuooy áva£, Xúaoy x9°yLwy áTTÓ Seopicijy, 25
Kai (ie x°P°dTaoir|y, Táfou éc oúpavír|v.
''Ekcl é(j.oi XpLOTÖc ttXoutoc [léyac, cbS' tív lSol(XL,
Nco yupLycþ KaOaptoc. TaXXa Se kóojioc éxoL.
HAFNIÆ,
Literis Justini Hng Universit: Typogr:
Anno MDCXCV.
Grafskrift og harmasöngur vegna láts ágæts viskuunnanda, ungs
manns sem miltlar vonir voru bundnar við, Vigfúsar Jónssonar,
en hann stundaði guðfræðinám við hásltólann í Kaupmannaliöfn
þegar hann lést um það bil átján ára að aldri. Var hann grafinn
með virðingu við ltirkju heilagrar þrenningar. - Samið af bróður
hans, Torfa Pálssyni, í bundnu máli á grísku.
Æ, æ, tár hrjóta af hvörmum mér, lijarta mitt engist hið innra.
Drottinn, þú hefur valdið mér miltlum sársaulta (1-2). Enginn
sonur hefur grátiö örlög foreldra eins og ég hef liarmað lát Vig-
fúsar Jónssonar (3-4). Ó vei, margir eru vegir hins margbreytilega
lífs og menn verða fyrir ólíltum þjáningum (5-6). Eltltert hnoss
hlotnast mönnum að það sé eltlti blandað böli. Ósltandi að sorg-
arefni hefði eklti hlotið stærri hlut (7-8). Ó vei, auður er ótrygg-
ur og hásætið er tindur drauma. Að lúta stjórn er byrði og fá-
tælttin er fjötur (9-10). Ljómi eldingarinnar er fegurð sem endist
stutt og æsltan er suðupunlttur tímans. Hærur eru aumur endir
lífs (11-12). En hvaða gagn er í orðum, æ, æ, þar sem ég hef nú
verið sviptur mínum ltærasta vini sem, vei mér aumum, heldur
á brott (13-14). Hann ltom með sanni í lieiminn að óslt ágæts
föður og miltilhæfrar móður (15-16). í lifanda lífi sýndi liann
ávallt meiri áhuga á fögrum bókmenntum en allir aðrir og öllum
var hann hugljúfur (17-18). Með eigin hjartaþeli dró hann að sér
miltla mildi Guðs, hann sem unni friði og var hreinn í hjarta
92