Akranes - 01.10.1957, Side 5

hugsunarhætti. Eai svo skýtur sömu hugs-
uninni upp i mörgum áttum í senn um
áþekkan dóm. Þann dóm, að mannkynið
eigi eftir að fremja sjólfsmorð, og kveða
þannig sjálft upp yfir sér dóminn.
Ég sé ek'ki að munurinn sé mikill. Því
að þó menn nú hugsi sér að til þessa
dóms þurfi lengra eða skemmra tímabil
i stað eins dags, eins og vér hugsum oss
í sambandi við dómsdaginn, eða dag
Drottins, þá sé ég ekki annað en að vér
getrnn einnig þar minnzt orða nýja testa-
mentisins, er það segir einmitt í sambandi
við hinn mikla dag Drottins: „Þetta má
yður ekki gleymast, þér elskuðu, að einn
dagur er hjá Drottni sem þi'isund ár og
þúsund ár sem einn dagur“- Hér er því
um merkilega mikið samræmi að ræða
milli spádóms heilagrar ritoingar og þess,
sem segja má, að maður segi manni. þeg-
ar um nútimans viðburði ier rætt.
En um eitt er ritningin sérstatð.
Þeir, sem tala um sjálfstortimingu
mannkynsins, þeir eygja fæstir ámnað en
tortiminguna eina framundan.
Þeir sjá ekki nýjan himin og þar af
leiðandi ekki heldur mýja jörð. Þeir sjá
ekkert annað en rústina og auðnina að
haki liinnar ægilegu sjálfstortímingar.
En heilög ritaing sér Jesúm Krist.
Heilög ritoing segir oss það, að þrátt fyr-
ir það, þótt tortimingin nálgist þá gleymi
Guð ekki jörðinni, því að Jesús Kristur
komi þá sjálfur til jarðar. Og hvemig
sú koma verður, er oss ætlað að skilja
af þessum orðum guðspjallsins. „En þegar
þetta tekur að koma fram, þá réttið úr
yður og lyftið upp höfðmn yðar. því að
lausn yðar er i nánd“.
Ekkert fyrirheit hefir Kristur gefið
sterkara, um óþrotlega og órjúfandi elsku
sína en þetta: Að jafnvel þó mannkynið
hafi sjálft kallað yfir sig dóminn, þá
AKRANES
gleymir hann ekki kristni sinni, heldur
kemur sjólfur að vitja hennar.
Hvað sú koma þýðir, er oss ætlað að
skilja af likingu hans: „Þegar trén fara
að skjóta frjóöngum, þá sjáið þér, að
sumarið er í nónd. Þannig skuluð þér og
vita, að þegar þér sjáið þetta fram koma,
þá er Guðsríki í nánd!“
Hvergi skerst meira i odda milli sjónar-
miða Jesús Krists og sjónarmiðs þeirra,
sem nú tala um sjálfstortímingu mann-
kynsins, en hér, þvi að þar sem þeir
sjá ekkert nema rúst og auðn og sjálfan
fimbulveturinn framundan, þar sér liann
lausn og eilift sirmar.
Fáum vér séð þetta? Sjáum vér nýtt
sumar að baki, ef vér hugsuni um þann
sjálfstortímingardóm, sem ýmsir tala nú
um að bíði mannkynsins? Erum vér svo
bjartsýn eða réttara sagt: Erum vér svo
trúarsterk, að vér getum séð vorboða
einnig að baki þess sjálfsdóms?
Sumir fyrri tíðar menn hafa séð liann.
Eg var núna í nótt að lesa stef eftir
Ólaf Jónsson á Söndum, sem hefir þýtt
síðasta versið í sálminum: Vors herra
Jesús verndin blið veri með oss á hverri
tið. Hann var uppi um og eftir alda-
mótin 1600. Og hann er sem fleiri þeirr-
ar tiðar menn svartsýnn á hag landsins
og framtíð þess, um það bil sem einok-
unin var að komast á. Og þvi hefir hann
í einu kvæða sinna viðlagið:
Fymist Island fríða,
fölnar jarðarblóm;
á leið til himins íangar mig
þvi lifa þar Guðs böm fróm.
Fymist ísland fríða,
Þetta jarðarblóm, sem hann svo nefnir,
er Island. Og sjáum vér af þvi, hve heitt
hann ann landinu, og hve mjög honum
hefir fundizt til um fegurð þess, er
hann kallar það blóm jarðar. Og því finn-
209