Akranes - 01.10.1957, Side 45

með að allt hrynur til grunna hjá henni.
Þetta var það, sem koma skyldi hjá rúss-
neska aðlinum, og leikurinn er svipmynd
úr einskisnýtu lífi aðalsfólks, sem eigi að
síður býr yfii' miklum virðuleika.
Það er ekki að undra, þótt það haíi
þvælzt fyrir íslenzkum leikurum, að ná
tökum á þessu leikriti. Hugsunarháttur-
inn er of fjarlægur íslenzkum leikurum
til þess að sennilegt sé, að þeir geti lifað
sig inn i hugarástand þessa fólks. Arndís
Björnsdóttir réði heldur ekki við hlutverk
hefðarfrúarinnar, en eins hefði sennilega
farið hjá flestum íslenzkum leikkonum,
hvað helzt hefði ég treyst Helgu Valtýs-
dóttur til þess að ná reisn aðalsfrúar-
innar.
Aðrir léikendur ba'ttu engu við sig i
þessum leik, nema Lárus Pálsscn, hann
skapaði ógleymanlegan, gamlan þjón.
I.eikur Lárusar er með þvi bezta, scin
hér hefur sézt, svo sönn var þessi trú-
fasta manngerð, sem átti ekkert hlutverk
i lifinu annað en þjóna þessari lánlausu
fjölskyldu og deyja þegar hún var horfin
af sjónarsviðinu.
Lárus lék með svo miklum yfirburðum,
að jafnvel þótt hann sneri baki við áhorf-
endum dró baksvipur hans einatt athygli
að sér, en tal og látæði þeirra, sem ætlazt
var til að tekið væri eftir.
Leikstjórn Walters Hudds var gla>sileg,
sérstaklega var vel fyrir komið stöðu leik-
enda á sviðinu, þegar þeir voru kallaðir
fram af leikhúsgestum.
* Cosi Fan Tutte.
Gamanópera í tveim þáttum eftir
Mozart. LeikritiS eftir Lorenzo da
Ponte.
í nóvembermánuði s.l. gerðist sá gleði-
legi atburður, að Þjóðleikhúsið fékk hing-
að óperu frá Wiesbaden á Þýzkalantii og
flutti hún við góðan orðstír COSI FAN
TUTTE eftir Mozart. Sinfóníuhljómsveit
íslands lék undir, undir stjórn Arthurs
Apelts, scm vafalaust er bráðduglegur
hljómsveitarstjóri, a. m. k. minnist ég
ekki eins góðs undirleiks hjá sinfóniu
hlómsveitinni áður.
Leikstjóri var Friedrich Schram, for
stjóri ríkisleikhússins i Wiesbaden og
verður ekki um það deilt. að leikstjórn
hans hefur verið með miklum ágætum
svo heilsteyptur var samleikur fólksins.
Á sviði Þjóðleikhússins er sjaldgæft, að
sjá svo þaulæfðan leik cg hlýtur því
koma gestanna að vera olckar eigin mönn-
um mikil hvöt til þess að gera betur i
framtíðinni, því að efniviður er hér engu
síðri en annars staðar. Raddir söngvar-
anna voru að vísu yfirleitt góðar, en sízt
betri en hjá okkar mönnum sumum. Það
sem gerði gæfumuninn og skapaði glæsi-
braginn var glaisilegur leikur, ekki fram-
úrskarandi söngur. Þá voru leiktjöld mjög
smekkleg, þannig að allt hjálpaði.st að
svo sýningin mætti verða virkilegur leik-
listarviðliurður í íslenzka skammdeginu.
Þökk sé gestunum fyrir komuna og
Þjóðleikhúsinu fyrir að hafa stuðlað að
komu þeirra.
★ Grátsöngvarinn.
Sjónleikur i þremur þúttum eftir Ver-
on Sylvaine. ÞýSandi: fíagnar Jó-
hannesson. Leikstjóri: Jón Sigur-
hjörnsson.
Leikfélag Reykjavíkur hóf leikárið að
þessu sinni nteð ósviknum gamanleik eftlr
enskan höfund. Höfundur hefur greini-
lega fyrst og fremst viljað skemmta fólki
og hafa ekki verið mislagðar hendur
hvað það snertir. Auk þess hefur hann
vafalaust viljað sýna fram á hversu einsk-
isvirði sumt er, sem gefið er nafnið list,
A K R A N E S
249