Akranes - 01.10.1957, Qupperneq 40

Ólafur Gunnarsson skrifar
Xím
LEIKLIST
★ Frönskunám
og freistingar.
Leikrit í þremur þátturn eftir Ter-
ence fíattigan. ÞýSandi: Skúli Bjark-
an. Leikstjnri: Gisli Halldórsson.
Síðastliðið suinar stofmiðu nokkrir ung-
ir og áhugasamir leikarar til þeirrar lofs-
verðu nýbreytni í höfuðstaðnum að starf-
rækja sumarleikhús. Viðleitni þessari var
vel tekið af almenningi og hefur henni
verið haldið áfram á þessu sumri með
góðum árangri.
Leikritið, sem sýnt hefur verið í sumar,
„Frönskunám og freistingar", er smekk-
lega valið. Gamanleikir eiga bezt við á
sumrin og þetta leikrit er ósvikinn gam-
anleikur. Fyndnin hittir i mark án þess
að stinga óþægilega. Unga fólkið i heim-
ilisskóla Maignot’s á suðurströnd Frakk-
lands, er búið sömu kostum og göllum og
almennt gerist, sumir hafa fengið full-
mikið af því, sem þeir vilja, en mega
ekki, eins og Diana Lake (Sigríður Haga-
lin), sem fljótt á litið virðist vera fremur
laus á kostunum, þótt erfitt geti stund-
um reynzt að meta hver er laus fyrir
og hver ekki, í því efni er ekki alltaf
betra að treysta þeirri músinni, sem la’ð-
iist, en hinni sem stekkur.
Jacqueline, dóttur Maignot’s (Helga
Valtýsdóttir), fer hægar i sakirnar en
nær samt með aðstoð góðra manna ör-
uggari árangri að leikslokum að þvi er
karlmannaöflun snertir heldur en Diana.
Kringum þessar ungu konur, og þá
einkum kringum Diönu, eru piltarnir að
snúast, Alan Howard (Gísli Halldórsson),
Rogers, sjóliðsforingi (Knúlur Magnús-
son) og Kit. Neilan (Guðmundur Páls-
son), en Kenneth Lake (Jóhann Pálsson)
og Brian Curtis (Birgir Brynjólfsson),
eru enn of ungir til þesis að keppa í al-
vöru um kvenhylli, annar auk þess svo
bundinn við námið (Lake) og hinn full-
ur af almennri lífsgleði (Brian), svo að
þeir eru úr sögunm að þvi er konurnar
snertir. Bæði Jóhann og Birgir leika vel,
en Birgir fær skemmtilegri tækifæri, sem
hann lætur ekki fram hjá sér fara.
Guðmundur Pálsson hefur aldrei náð
eins góðum tökum á hlutverki eins og að
þessu sinni, æska hans og glæsileiki njóta
sín prýðilega, og feimnin, sem virðist
hafa háð honum til þessa, kemur nú
ekki að sök, engin undur þótt Helga
Valtýsdóttir gengi á eftir honum með
grasið í skónum allt til leiksloka.
Knútur Magnússon er að mínum dórni
full taugaóstyrkur sjóliðsforingi í fyrsta
þætti, en eftir því sem á leikinn líður,
nær hann betri tökum á viðfangsefninu
og beztur er hann undir áhrifum áfengis
og sem siðferðileg hjálparhella Gísla
HaBdórssonar í tveim síðustu þáttunum.
Gisli Halldórsson er góður og vaxandi
leikari og mun að líkmdimi verða meðal
þeirra, sem aldrei bregðast. Svipbrigði
Gisla eru mjög góð og framburðurinn
skýr, þótt röddin sé nokkuð sérkennileg.
Vafalaust er honum sýnt um leikstjórn
og skipulagningu yfirleitt, því að á hon-
um mun inest hafa mætt að vinna Sum-
arleikhúsinu þegnrétt i vitund ahnenn-
244
A K B A N E S